Չափազանց զվարճալի էր տեսնել թե ինչպես`
Երգիչ Мгер-ը տղամարդկություն էր սովորեցնում լրագրողին...
Լուլուն պահանջում էր ազգովի միակարծիք լինել...
սերիալներից մեկի դերասանը (անունը չեմ հիշում) ակադեմիական պաթոսով խոսում էր հայրենասիրությունից...
ու բոլորով հավաքվել էին ընդդեմ մի խեղճուկրակ լրագրողի, որը իր աշխատավարձով ապրող սովորական մարդ է....
Իսկ ամենազվաճալին այն է, որ պարզվեց թուրքական մամուլը չափազանց դրական է արձագանքել Նունե Եսայանի հարցազրույցին ու դա ներկայացվում էր, որպես ազգային ձեռքբերում....
Մի խոսքով աբսուրդի թատրոն: