Մաուգլիները, կենդանական աշխարհից կտրվելով, ցավոք, մարդ չեն դառնում: Սա շատ կարևոր նախազգուշացում է

Ամեն անգամ, երբ տեղի են ունենում ընդվզումներ, հասարակության մեջ հայտնվում են «խելոքներ», ովքեր ջանում են ապացուցել, որ«տհաճ» իրավիճակների հեղինակը ժողովուրդն է, կամ, ինչպես իրենք են արտահայտվում, ժողովրդի ոչ գիտակից զանգվածը:
Սա օրինաչափ դիմակայություն է: Այն պայմանավորված է հասարակության ոչ միատարր լինելով, ինչը ևս օրինաչափ է:
Երբ Արարիչը ստեղծեց մոլորակը, բնությունն ու կենդանիներին, ներառյալ մարդուն, չասաց, որ ինչ-որ մի բույս ավելի լավն է, քան մյուսը, կամ որ առյուծն ավելի լավ կենդանի է, քան ավանակը, ջայլամը...՝ դրանք բոլորն իրարից տարբեր են և, «Տեսա, որ դա լավ է» (Արարչի խոսքն էր) - դա է օրինաչափությունը: Օրենք:
Մարդիկ ևս տարբեր են, ինչը հրաշալի գրավական է զարգացման համար:
Եվ զարգանում ենք... ամեն մեկն իրեն հատուկ եղանակով, հենվելով սեփական տաղանդների վրա՝
Գիտելիք սիրողն անդադար ձգտում է ավելացնել դրանք...
Տգիտություն սիրողը խորացնում է իր այդ հատկությունը...
Հանցագործն անդադար ավելացնում է իր հմտությունները...
Բժիշկը, գիտնականը, սպորտսմենը, ինժեները, գրողը, նկարիչը, խուլիգանը, կոշկակարը, ճարտարապետը և այլն, և այլն... բոլորը զարգանում են:
Բնության մեջ հավասարակշռությունն ապահովվում է բնության օրենքներով: Երբ մարդն իր գործունեությամբ խաթարում է այդ օրենքները, միևնույն է, բնությունը ԻՆՔՆԱԿԱՐԳԱՎՈՐՎՈՒՄ է՝ վնասվում է խանգարողը:
Կենդանական և բուսական աշխարհը ևս գոյատևում են իրենց հատկացված օրենսգրքերով... Խաթարողն ինքն է վնասվելու, քանի որ Արարիչը չէր նախատեսել, որ իր ստեղծածը պետք է վերանա... (ինչու՞ էր ստեղծում):
Յուրաքանչյուրին իր Օրենսգիրքը: 

Գանք մարդկային հասարակարգին: Այն որոշել է ապրել միավորվելով որոշակի կառույցների մեջ՝ ընտանիք, ցեղ... ...պետություն: Այս խմբերում կան վերը թվարկված հատկություններով օժտված էակներ և «զարգանում են»...
Ահա... 
Եթե հասարակությունը, առանց համակեցության Օրենքները հաշվի առնելու, պարզապես պետք է դիտի, թե ինչպես են զարգանում ԲՈԼՈՐԸ (գիտնական, ավազակ, մարդասպան, նկարիչ...), դժվար չէ գուշակել, թե ինչին դա կհանգեցնի... 
Պետություն ասածը հասարակության համար ԻՆՔՆԱԿԱՐԳԱՎՈՐՄԱՆ գործիքն է, որից պետք է վնասվի հասարակության զարգացմանը խանգարողը: Կարծում եմ, կարիք չկա թվել խանգարիչ երևույթներն ու հանգամանքները: Երբ ինքնակարգավորումը չի գործում, սկսվում են ընդվզումները, որոնք ոչ մի «բարոյախրատական» տեքստերով չես հարթի: 
Կխորանան խախտումները՝ կսաստկանան հասարակական փոխհարաբերությունները, որոնցից ամենամեղմը, ոմանց համար եկամտաբեր, արտագաղթը:
Օրենք: Միակ գործիքը բոլորի համար, եթե գործում է բոլորի համար: Արարիչն է այդպես ծրագրել:
Օրենք ոչ բոլորի համար՝ օրենք չէ՝ խաթարող հանգամանք է: