Մեծ պահք, օր երեսունմեկերորդ
13:35 , 29 մարտ, 2017
Պատասխան տվեց Մովսեսն ու ասաց. «Եթե ինձ չհավատան, իմ ասածը չլսեն, (քանի որ նրանք կարող են ասել, թե՝ Աստված քեզ չի երևացել), ես ի՞նչ ասեմ նրանց»: Տերն ասաց նրան. «Այդ ի՞նչ է քո ձեռքին»: Սա ասաց. «Գավազան»: Նա ասաց. «Գետի՛ն գցիր դա»: Մովսեսը գետին գցեց գավազանը, այն օձ դարձավ, և Մովսեսը փախավ դրանից: Տերն ասաց Մովսեսին. «Երկարի՛ր ձեռքդ և բռնի՛ր դրա պոչից»: Նա երկարեց ձեռքն ու բռնեց պոչից, և օձը գավազան դարձավ իր ձեռքում: «Այդպես կանես, որպեսզի քեզ հավատան, որ քեզ երևացել է նրանց հայրերի Աստվածը՝ Աբրահամի Աստվածը, Իսահակի Աստվածը և Հակոբի Աստվածը»: Տերը նորից ասաց նրան. «Ձեռքդ ծոցդ դի՛ր»: Նա ձեռքը դրեց իր ծոցը, ապա հանեց այն իր ծոցից, և ձեռքը ձյան նման սպիտակեց, ինչպես բորոտների մոտ է լինում: Աստված ասաց. «Ձեռքդ ծոցդ դի՛ր»: Նա ձեռքը դրեց իր ծոցը, հետո հանեց այն իր ծոցից, և ձեռքը վերստացավ իր մարմնի նախկին գույնը: Աստված ասաց. «Եթե չհավատան քեզ և չունկնդրեն առաջին նշանի ձայնին, ապա կհավատան քո երկրորդ նշանին: Եթե պատահի, որ չհավատան երկու նշաններին էլ, չանսան քո ասածին, ապա գետից ջուր կվերցնես, կթափես գետին, և գետից քո առած ջուրը գետնի վրա արյուն կդառնա»: Մովսեսն ասաց Տիրոջը. «Աղաչում եմ քեզ, Տե՛ր, մինչև օրս ես պերճախոս չեմ եղել, ոչ իսկ երբ սկսեցիր խոսել քո ծառայի հետ, որովհետև անվարժ եմ խոսում, ծանրախոս եմ»: Տերն ասաց Մովսեսին. «Ո՞վ է մարդուն բերան տվել, կամ ո՞վ է ստեղծել խուլին ու համրին, տեսնողին ու կույրին: Մի՞թե ոչ ես՝ Աստվածս: Արդ, գնա՛, ես կբացեմ քո բերանը, քեզ կսովորեցնեմ, որ ասես այն, ինչ պէտք է ասել»: Մովսեսն ասաց. «Աղաչում եմ քեզ, Տե՛ր, մի այլ կարող մարդու ընտրիր, նրան ուղարկիր»: Տերը խիստ բարկացավ Մովսեսի վրա ու ասաց. «Մի՞թե ղևտացի Ահարոնը քո եղբայրը չէ: Գիտեմ, որ նա քո փոխարեն փայլուն կխոսի: Նա քեզ ընդառաջ կելնի և քեզ տեսնելով՝ ամբողջ հոգով կուրախանա: Կխոսես նրա հետ և իմ պատգամները կդնես նրա շրթներին: Ես կբացեմ քո բերանն ու նրա բերանը, ձեզ կսովորեցնեմ այն, ինչ պետք է անեք: Ժողովրդի հետ քո փոխարեն նա կխոսի, նա կլինի քո խոսափողը, իսկ դու նրա համար կլինես ներշնչող Աստված: Այն գավազանը, որ օձ դարձավ, կառնես ձեռքդ և դրանով նշաններ կգործես»: Մովսեսը գնաց իր աներոջ՝ Հոթորի մոտ ու ասաց նրան. «Վերադառնամ Եգիպտոսում գտնվող իմ եղբայրների մոտ և տեսնեմ, թե տակավին կենդանի՞ են»: Հոթորն ասաց Մովսեսին. «Բարի ճանապարհ»: Այս դէպքերից բազում օրեր անց, երբ վախճանվել էր եգիպտացիների արքան, Տերը Մադիամում ասաց Մովսեսին. «Գնա՛, վերադարձի՛ր Եգիպտոս, որովհետև արդեն մեռել են բոլոր նրանք, ովքեր ուզում էին խլել քո կեանքը»: Մովսեսը, առնելով իր կնոջն ու երեխաներին, նրանց նստեցրեց գրաստների վրա ու վերադարձավ Եգիպտոս: Մովսեսն իր ձեռքն առավ գավազանը, որ Աստված էր տվել իրեն: Տերն ասաց Մովսեսին. «Եգիպտոս գնալիս ու վերադառնալիս փարավոնի առաջ ջանա՛, որ անես բոլոր այն նշանները, որոնք անելու շնորհը տվել եմ քո ձեռքը: Ես խստասիրտ կդարձնեմ փարավոնին, և նա ազատ չի արձակի ժողովրդին:
(Ելից գիրք 4:1-21)