Հայաստանը պետք է դուրս գա ՀԱՊԿ-ից
11:15 , 30 դեկտեմբեր, 2016
Նախապես ասեմ, որ ո՛չ արևմտամետ եմ,ո՛չ էլ հյուսիսամետ։ ՀԱՅԱՄԵՏ եմ...ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Նիկոլայ Բորդյուժայի հայ–ադրբեջանական սահմանին տեղի ունեցած միջադեպի կապակցությամբ արված մեկնաբանությունը որոշ մարդկանց մոտ մեծ ցնծություն է առաջացրել։ Զարմանում եմ, թե ինչի վրա են ուրախացել։ ՀԱՊԿ-ն նախազգուշացրել է, թե սպառնացել է Ադրբեջանին, որ Հայաստանի դեմ կազմակերպված դիվերսիաների հետևանքները շատ ծանր են լինելու Բաքվի համար։ Սա ընդամենը մի անատամ ու ոչինչ չասող հայտարաություն է, որն Ադրբեջանը «լսում» է որերրորդ անգամ և արդեն ունի ՀԱՊԿ-ի դեմ իմունիտետ։ Ռազմա-քաղաքական խմբավորումը ՆԱՏՕ-ն է, որն անցյալ տարվա նոյեմբերին ռուս-թուրքական հարաբերությունների կտրուկ վատթարացման ժամանակ շատ խիստ հայտարարությամբ հանդես եկավ և սպառնաց Մոսկվային չափը չանցնել Թուրքիայի հետ հարաբերություններում։ Հենց դա զսպեց ՌԴ նախագահ Պուտինին։ Սա՛ է ռազմավարական գործընկերությունը, սա՛ է համագործակցությունը։ ՆԱՏՕ-ն հզոր է նրանով, որ Թուրքիային ատող Հունաստանը, թուրքերին չսիրող շատ եվրոպական երկրներ ամեն ինչ կողքի դրած կանգնեցին Անկարայի կողքին, երբ վերջինիս սպառնում էր «ռուսական արջը»։ Իսկ ի՞նչ ունենք մենք։ Ինչ-որ գործընկերների՝ ի դեմս Բելառուսի և Ղազախստանի, որոնք արդեն չեն էլ թաքցնում իրենց հակահայ քաղաքականությունը, արդեն երկրորդ անգամ թույլ չեն տալիս, որ ՀՀ ներկայացուցիչը ստանձնի ՀԱՊԿ քարտուղարի պաշտոնը։ Որերորդ անգամ են Ադրբեջանի դիվերսիոն խմբերը խախտում հայ-ադրբեջանական սահմանը, որն, ի դեպ, ստանձնել է պաշտպանել ՀԱՊԿ-ն ու «ձայն բարբառո հանապատի»։ Անիմաստ և խոսքից գործի չանցնող հայտարարություններից այն կողմ ՀԱՊԿ-ն բան չի անում։
Իսկ որտե՞ղ է Ռուսաստանը, որի նախագահ Դ.Մեդվեդևը 2010 թ. օգոստոսին Հայաստան այցելության ժամանակ ստորագրվեց N5 արձանագրությունը՝ 1995թ. հայ-ռուսական պայմանագրի ժամկետի երկարաձգման մասին, որի կետերից մեկի համաձայն՝ ՌԴ-ն ՊԱՐՏԱՎՈՐՎՈՒՄ է պաշտպանել ոչ միայն Հայաստանի սահմանները Թուրքիայի և Իրանի, այլև Ադրբեջանի և Վրաստանի հետ։ Հետաքրքիր է, թե ինչու չի պաշտպանում։ Թե՞ ռուսների համար Տավուշի մարզը ՀՀ տարածք չէ։
ՀԱՊԿ-ն չի կատարում իր ՍՏԱՆՁՆԱԾ պարտականությունները ՀՀ-ի նկատմամբ, որը Երևանը պետք է օգտագործի և դուրս գա այդ կազմակերպությունից, որին ազերիները հեգնանքով «Պուտինյան ՆԱՏՕ» են անվանում։ Իսկ այդ կազմակերպության «կնքահորն» էլ պետք է բացատրել, որ Հայաստանը ոչինչ չունի անելու այդ փուչիկ և իրենից ոչինչ չներկայացնող կազմակերպության մեջ, որն անհետևանք հայտարարություններից բացի՝ ուրիշ ոչնչի ընդունակ չէ։ Իսկ մենք կարող ենք հայ-ռուսական հարաբերությունների շրջանակում կարգավորել մեր հարաբերությունները, որոնցում բավական խնդիրներ են կուտակվել։ Իսկ այդ խնդիրներից մեկը հենց հայ-ադրբեջանական սահմանի պահպանության հարցն է, որի վերաբերյալ ՌԴ-ն պարտականություններ ունի ՀՀ-ի հանդեպ։
Հ.Գ. Մոսկվայում շատ զարմացած են այն հանգամանքից, որ վերջին շրջանում հակառուսական տրամադրությունները Հայաստանում բավական աճել են։ Այդ ամենում ռուսները մեղադրում են գրանտակեր ՀԿ-ներին, որոնք հովանավորվում են Արևմուտքից։ Սակայն ամենամեծ հակառուսական տրամադրությունները Հայաստանում սերմանում են հենց նույն ռուսները։ Վառ օրինակը ՀԱՊԿ-ն է՝ ազերիների ասած «Պուտինյան ՆԱՏՕ»-ն, որի պատվի հետ հենց նույն ադրբեջանցիներն են ՄԻՏՈՒՄՆԱՎՈՐ խաղում՝ հայերիս մոտ սերմանելով թերհավատություն և զզվանք մի կազմակերպության հանդեպ, որի անդամ է ՀՀ-ն և որի գործունեությունը ավելի շատ հակահայկական է։