Պետական ծախսերի արդյուանվետ կառավարման դեպքում հնարվոր է խնայել տասնյակ միլիոնավոր դոլարներ

Շատերը օրհասական խնդիր են համարում կուլակաթափությունը, շատերը լուծում տեսնում են մեծահարուստների կողմից նվիրատվությունների ավելացման մեջ, իսկ ոմանք էլ ավելի խորն են նայում հարցին և հասկանում են, որ արատներով համակարգը ֆունկցիոնալ դարձնելն ավելի կարևոր է և ավելի իրատեսական է, քան վերոնշյալ խնդիրները։

Ավելի կարևոր է ու ավելի իրատեսական, որովհետև ավելի հարատև արդյունքներ է խոստանում ու ավելի դյուրին է՝ քաղաքական կամքի առկայության դեպքում։ Սա իհարկե չի նշանակում, որ առաջին երկու կետերը բացարձակ ակտուալ չեն և օրակարգից դուրս են, բայց պետք չէ դրանց ավելի մեծ առաջնահերթություն տալ, քան հարկն է։

Իմ կարծիքով, առաջնային նշանակությունը նախ պետք է տրվի պետական ծախսերի արդյունավետ մենեջմենթին․ պետք է հնարավորինս մինիմիզացնել բյուջետային միջոցների քամուն տալու դրսևորումները։

- Պարտադիր գործուղումների պարագայում, մեր պաշտոնյաները պետք է ճամփորդեն միայն էկոնոմ դասով։ Բացառություն կարելի է անել թերևս միայն նախագահի ու շատ-շատ վարչապետի պարագայում։

- Պետական գնումների համակարգում պետք է շատ չոր մոնիտորինգ անել՝ ատկատներն ու գերծախսերը բացառելու համար։

- Կտրուկ պետք է կրճատել ծառայողական մեքենաների ավտոպարկը, ինչպես նաև ծառայողական աշխատասենյակների և այլ տարածքների վերանորոգումների ու նյութատեխնիկական ապահովման համար հատկացվող ծախսերը։

- Պետք է կրճատել տարբեր պետական գերատեսչությունների հաստիքները։ Մեր չինովնիկական ապպարատը ուռճեցված է, և հանգիստ կարելի է մի քանի հազար աշխատատեղ կրճատել այդ համակարգում, իսկ պետական կառավարման մեխանիզմը չի տուժի դրանից։

Եթե միայն այսքանն արվի ինչպես հարկն է, ապա տասնյակ, եթե ոչ հարյուրավոր միլիոն դոլարների խնայողություններ կանենք։