Ախր դժվար է սիրել մեկին, ում ժամանակին ատել ես...

Բարև: Զարմացա՞ր: Համաձայն եմ, իրավունք ունեիր զարմանալու. չեմ էլ հիշում վերջին անգամ երբ էինք իրար բարևել: Բայց եթե բարևս է զարմանալի, ապա ի՞նչ անուն կտաս նրան, ինչը հիմա կկարդաս:
Արդեն երկար ժամանակ է մի բանի մասին եմ շատ հաճախ մտածում. արդյո՞ք սերը սարսափելի լինում է: Դու ապացուցեցիր, որ լինում է: Սարսափելի է սերը, երբ սիրահարվում ես մարդու, ում ատել ես կամ գոնե չես ընդունել ժամանակին: Գիտե՞ս՝ այն, ինչ զգում եմ, այն, ինչ կատարվում է ներսումս, նմանվում է մի մարդու, ով փորձում է ժայռից իջնող գետը բարձրանալ հեսանքին հակառակ. որքան նա շատ է ջանք գործադրում, այնքան գետը ավելի ուժեղ է հոսում: Այո, այո... Ես սխալմամբ հակառակը չեմ գրել: Անդադար ինքս ինձ ասում եմ. «Ոչ, ոչ, ախր նա...», բայց հերիք է դու հայտնվես, և բոլոր «ոչ»-երս մոխիր են դառնում: Չգիտեմ՝ դու ով ես ու ինչ ես անում ինձ հետ...
Մի անգամ փորձեցի քեզ սիրել: Հիշո՞ւմ ես ... դեռ նոր էի քեզ հավանել, իսկ դու ի՜նչ արեցիր: Հիշո՞ւմ ես ծովափը ... դու ընկերուհիներիդ հետ զբոսնում էիր: Հիշո՞ւմ ես նամակս, ծաղիկները, երաժիշտ ընկերներիս ու իմ գրած երգը... Իհարկե, հիշում ես... Իսկ հիշո՞ւմ ես՝ ինչ արեցիր դու... Չէ, չմտածես՝ պատրաստվում եմ քեզ մեղադրել դրա համար: Ուղղակի ասում եմ՝ ինչի՞ գրիչս չի գրում... Այն գրիչը, որ պետք է գրեր հիմա իմ ու քո համար, այն գրիչը, որով ամեն օր մեր կյանքի նոր պարբերություն էինք սկսելու` ես ու դու, բայց մեր գրիչները մենակ են գրում և ոչ այն, ինչ կցանկանայինք:
Գիտե՞ս, մի տեսակ կարոտել եմ քեզ: Հա´ , հա´ . . . կարոտել եմ: Դու ո´չ գնացել ես, ո´չ էլ եկել, բայց միևնույն է, կարոտել եմ քեզ: Ու քեզ ավելի եմ կարոտում, երբ կողքիս ես նստում` շատ հեռու: Այո, մենք իրարից ամենահեռուն լինում ենք այն ժամանակ, երբ իրար կողքի ենք լինում. մենք իրար չենք նայում, մենք իրար հետ չենք խոսում:
Ես գտել եմ քեզ . . . գտել եմ՝ առանց կորցնելու: Ես քեզ կպատմեմ, թե ինչպես քեզ գտա` բնության հրաշքով, ինձ ձյունը օգնեց: Կպատմեմ հետո` վաղը, մյուս օրը, բայց այսօր չեմ ասի, ես այսօր հոգնել եմ... Ախր դժվար է սիրահարվել մարդու, ում ատել ես կամ գոնե չես ընդունել ժամանակին ... և որքա՜ն դժվար է խոստովանել դա...
Չեմ կարծում, թե դու կկարդաս այս նամակս, եթե մտածեի կկարդաս, գուցե չգրեի: Իսկ եթե կարդաս էլ, չես հավատա, որ քո մասին է:
Կներես այս սարսափելի սիրո համար... Գուցե ես քեզ մի օր սիրեմ, բայց, կներես, ես քեզ երբեք թույլ չեմ տա, որ ինձ սիրես...