ԳՈՀԱՐ ԳԱՍՊԱՐյԱՆ, ԼՈՒՍԻՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ, ԷԼՎԻՐԱ ՈՒԶՈՒՆՅԱՆ, ՀԱՍՄԻԿ ՊԱՊՅԱՆ , ՀՈՎՀԱՆԵՍ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, ՌՈՒԲԵՆ ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆ և շատ ու շատ այլոք... ու իրենց կողքին՝ իրենց հավասարեցված, անասնաբարո զռռացող «արմենչիկ»...
Սա է մեր իրականությունը...
Նույնն է և գիտության մեջ...
Լավագույն մասնագետները Հայաստանում դուրս են մղվում գիտությունից և ստիպված են հեռանալ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՑ և իրենց վերագտնել օտար երկրների գիտական կենտրոններոմ...
Նույնն է կրթության ոլորտում...
Ռեկտորատի նիստերին և անգամ դասի ժամին քնող ծերունազարդ 80-ամյա (և անգամ 80-ն անց, շատ անց...) ամբիոնի վարիչներ... Երիտասարդ դասախոսները դուրս են գալիս կրթության ոլորտից 5%-ի տակ չնկնելու պատճառով...
Նույնն է ամենուր...
ԲԱՑԱՌՈՒԹՅՈՒՆ Է ԹԵՐԵՎՍ ՄԻԱՅՆ ԲԱՆԱԿԸ... ինչը հաստատում է օրինաչափությունը...