25 տարի է՝ երկիր ենք սարքում ազգովի ու դեռ դժգոհ ենք

25 տարի է՝ երկիր ենք սարքում ազգովի ու հլը դժգոհ ենք...
Հիմի Ստերլիգովը եկել է, բոլորիս տեղն ու մեկից անի թողեք, թող անի....

Այս տարին փոխեց բոլոր կարծրատիպերը, որ մենք ինչ-որ նպաստառու ազգ ենք, և համազգային զարմանքի պակաս չունեցանք, ու ինչպես հասկանալի է դառնում՝ տարին խոստանում է մնալ դինամիկ փոփոխությունների տարի:

Հինգ հազար տարվա մեկ քառորդ դարը մեր հողը պարապ մնաց, ու մենք, նպաստ ստանալով, սովորեցինք չաշխատել:
Գյուղացին հոգնել է բեջարելուց և նախընտրում է գալ, նստել ամենաստից գրասենյակում. քաղաքացին, քաղաքները դատարկվում են:
Ու հանկարծ համատարած քաոտիկ անտարբերության մեջ ռուս մեծահարուստը գալիս է:
Պատկերացրեք՝ թողած Մոսկվան՝ գալիս է Արցախ, ու սկսվում են հարցեր...
Այն, որ նպատակը բազմաշերտ է ու խիստ պատկերազարդ, փաստ է (պետք չէ կարծել, որ դա նշանակում է, որ վատ նպատակ ունի, բայց պետք է կարողանալ մե հարց տալ.
-Հայ մեծահարուստը գնաց գյո՞ւղ։
Իհարկե գնաց, բայց ի՞նչ անելու համար և ի՞նչ արեց։

Վստահ կարելի է ասել, որ մինչև իր վերադարձը հայ մեծանունները գնալու են գրկախառնվելու ու դառնալու իր ամենամոտ ընկերը։