Անկեղծ ասած, Ցեղասպանության հետ կապված էս աղմուկն ինձ հեչ հետաքրքիր չի:
Լավ, ենթադրենք ամբողջ աշխարհը ճանաչեց, ենթադրենք նույնիսկ Թուրքիան ճանաչեց: Ենթադրենք եկավ փոխհատուցման պահը, ու ի՞նչ:
Մոսկվան ու Անկարան կնստեն, իրար հետ առևտուր կանեն, ու նույնիսկ չեմ բացառում, Տրապիզոնը կդառնա ռուսական:
Մեզ ի՞նչ:
Վիլսոնն էլ ա քարտեզ գծել, սահման դրել, ո՞ւմ տանձին ա:
Ինձ ավելի շատ անհանգստացնում ա մայիսի 9-ի օրվան ընդառաջ ռուսաֆիկացման նոր, մասշտաբային հարձակումը՝ էն պալասատի տրյապկեքով: Էդ տրյապկեքն ավելի վտանգավոր զենք են էսօր, քան թե Ադերբեջանին ծախված ռուսական զենքը:
Էդ տրյապկեքն ինքնաոչնչացման զենք են: