Այս երկրում գրեթե անհնար է արդար ու նվիրական աշխատանքով ապահովել բարեկեցության սահմանը

Դեռևս մանկուց երբեք չեմ երազել ճոխ ու շքեղ կյանքի, մեքենաների, առանձնատների մասին: Ինձ համար միշտ էլ գրավիչ է եղել մտավորականի համեստ, բայց բարեկեցիկ կյանքը: Ձգտելով, տքնաջան աշխատելով և բազմաթիվ փորձություններ հաղթահարելով՝ հասել եմ որոշ բաների, բայց, միևնույնն է, այս երկրում գրեթե անհնար է արդար ու նվիրական աշխատանքով ապահովել բարեկեցության սահմանը....
Չգիտեմ՝ ինչու է այդպես...
Հ.Գ. Խնդրում եմ այնքան պարզունակ և տկարամիտ չլինել, որպեսզի գրածս միայն բողոք հասկանաք: