Ես՝ որպես էս երկրի քաղաքացի, կարծում եմ, որ այս աղետալի ու ողբերգություններից թևաթափ եղած հայի համար համախմբման ու անտեր չզգալու լավ օրինակ կլիներ ինչպես նախագահի, այնպես էլ կաթողիկոսի ներկայությունը հայրաքաղաքում... Դա, համոզված եմ, ինչ-որ չափ կոգևորեր գյումրեցուն ու ինչ-որ կերպ հույզերը կհանդարտեցներ... Բայց այդպես չեղավ... Ափսոս: