Երբ շեշտում ես փրկիչի ազգությունը` մոռանալով հանցագործինը, ճիշտը դառնում է կիսաճիշտ

Բազմիցս քննադատված «Թուրքը, որ փրկեց ինձ» ծրագիրը հենց էս օրերին ամփոփում են գրքի հրատարակմամբ: Ըստ իս՝ փրկչիդ հիշելու ու շնորհակալ լինելու մեջ ոչ մի վատ բան չկա` անկախ նրա ազգությունից: Հակառակը, ողջունելի է: Բայց ուղիղ մի բառ ա պակասում, որ դա դառնա լավ ծրագիր` «Թուրքը, որ փրկեց ինձ ԹՈՒՐՔԻՑ»: Վերջին բառը գրելու վճռականություն չեղավ: Իսկ երբ շեշտում ես փրկչի ազգությունը` մոռանալով հանցագործինը, ճիշտը դառնում ա կիսաճիշտ: 

Կից նյութը՝ այստեղ