Եթե եկեղեցին լիներ ինքնազսպումի մարմնացում, ապա մեկ վատ օրինակը բավարար էր, որ «փչացներ» նրա նկատմամբ մարդկանց դրական վերաբերմունքը

«Բենթլիի» պատմություն շահարկելը Կանադայից Հայաստան վերադարձած Բագրատ եպիսկոպոս Գալստանյանի կարծիքով մեզ ինքնափչացման տանող ճանապարհ է (1-ին լրատվական): Իմ կարծիքով սրբազանն այնքան էլ ճիշտ չէ՝ այդ պատմությունը (և ոչ թե դրա շահարկումը) բնորոշվում է ռուսական «ложка дёгтя в бочке мёда» (մի գալ կուպր մեղրի տակառի մեջ) ասացվածքով: Այսինքն՝ եթե ողջ եկեղեցին լիներ ինքնազսպումի (իր ասելով) մարմնացում, ապա միայն մեկ վատ օրինակը, այն էլ այդ մակարդակի եկեղեցականի առումով, բավարար էր, որպեսզի «փչացներ» նրա նկատմամբ մարդկանց դրական վերաբերմունքը՝ ուզում է սրբազանը, թե ոչ: Այնպես, որ խնդիրները պետք է փնտրել սեփական «մարմնում» և փորձել մաքրել այդ մարմինը և ոչ թե մեղավորներ փնտրել դրսում: Իմ կարծիքով մեր ժողովրդի ոչ այնքան հաճելի ճակատագրի հիմնական պատճառը եղել է հենց պատճառները դրսում փնտրելը, և եթե մենք դրանից չազատվենք, ապա կշարունակվի աշխարհի հասցեին բողոքի շրջապտույտը: