Չգիտեմ, թե երբևէ կկարողանամ մոռանալ այն տեսարանը, որ Լաթաքիայի Սուրբ Աստվածածին եկեղեցում էր... Տարհանված, տուն ու տեղ կորցրած, ամեն մի առանձին ընտանիք՝ իր առանձին դաժան պատմությամբ... Հպարտ ու քաջ, պինդ և ուժեղ... Հույս՝ աչքերում, ցավը՝ սրտում, նրանք բոլորը հավատում էին, որ անպայման վերադառնալու են ավերված Քեսաբ և վերականգնելու են այն: