Տեսնես հայկական ավանդական ընտանիքից ու կանանց իրավունքների վիճակից «դժգոհող» բազմազանները տեղյա՞կ են էսպիսի բաներից:
«Քաղաք հասնող ալյուրի աղքատիկ պաշարներն էլ հատկացվում են միայն զորանոցներին և դիրքերը հերթապահության գնացողներին։ Զինվորներից շատերը հավաքում են իրենց հասանելիք հացը և տանում տուն՝ կանանց ու երեխաներին։ Հրամանատարները ստիպված պարտադրում են իրենց աչքի առջև ուտել տրված հացը՝ ասելով, թե ուժասպառ զինվորը չի կարող պաշտպանել հայրենիքն ու ընտանիքը»։ (Արցախ. փետրվար, 1992թ.)