Անդուր ա ինտերնետն ու վիրտուալը

անդուր ա, անդուր... ինտերնետն ու վիրտուալը.... ուզում ես հիշել, թե մարդու հետ երբ ու ոնց ես ծանոթացել... ու փոխանակ հիշես հայացքը, դիմախաղը, մաներաները, հագուստը... էս ամենի փոխարեն, պիտի հիշես, թե էդ ժամանակ որն էր գլխավոր նկարը, ինչ ստատուսներ էր գրում, նամակներում ինչ սմայլիկներ էր օգտագործում, ինչ հաճախականությամբ էր լայքում... 
սովորական մարդկանց էջերն էլ մտնում ես... ամբողջ առօրյան կա... ով ուր ա գնում, ում հետ ա շփվում, ինչ երգեր ա լսում, ինչ ա մտածում... գաղափարներ, ոճ...... 
ու ոչ հետաքրքրություն ա մնում, ոչ ձգտում....