Newmag.am-ը գրում է.
Հետաքրքիր մի օրինաչափություն կա, երբ մենք ֆլիրտ ենք անում կարծես վատ չենք զգում, բայց այդ դեպքում ինչո՞ւ է մեզ հունից հանում զուգընկերոջ ֆլիրտը:
Այս հարցը կարելի է դիտարկել գիտական տեսնկյունից: Բոլորն են սիրախաղի մեջ մտնում ՝ անկախ տարիքից ու սեռից, և ըստ մասնագետների` բնավ էլ մտադրություն չունեն այն խորացնելու: Սիրախաղ անելը դեռ չի նշանակում հետաքրքրված կամ սիրահարված լինել: Հիմնական այսպես կոչված՝ «բանալին» դիմացինին հետաքրքիր, ժամանակավոր շփման մեջ ներգրավելն է անգամ ֆիզիկական ու էմոցիոնալ հետարքրության բացակյության դեպքում:
Որոշ հոգեբաններ կարծում են, որ ֆլիրտը մարդու ինքնագովազդն է, երբ վերջինս ուզում է հասկանալ դիմացինի արձագանքը:
Սիրախաղը նաև լավ տարբերակ է ճշտելու արդեն կայացած հարաբերությունների փուլն ու միմյանց նկատմամբ պահպանած որոշակի զգացումները (հայացքի կայծը, դիմախաղը, էմոցիոնալ, հաճելի լարումը և այլն):
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
