Armlur.am–ը գրում է.
Երեւանի կամերային երաժշտական թատրոնի դերասանուհի Անահիտ Կիրակոսյանը, ով այժմ խաղում է նաեւ «Խոպանի տեսություն» սիթքոմում, «Ժողովուրդ»-ի հետ զրույցում կարծիք է հայտնել, որ լավ է, երբ հանդիսատեսը, սերիալից ճանաչելով, սիրելով դերասանին, գնում է նաեւ թատրոն` նրա խաղը դիտելու: Անահիտը խոսել է իր կերպարի մասին` անդրադառնալով նաեւ քննադատություններին: Նա պատմել է ընտանիքի մասին` նշելով, որ խիտ գրաֆիկ ունենալով հանդերձ` հասցնում է տան անդամներին ժամանակ հատկացնել:
-Անահի՛տ, վերջին շրջանում Հայաստանում սերիալները կարծես սկսել են իրենց տեղը զիջել սիթքոմներին: Ստացվո՞ւմ է մարդկանց կտրել առօրյա հոգսերից:
-Եթե համեմատենք 3-4 տարի առաջվա հետ, ապա այսօր այո, մեզ մոտ սիթքոմի ժանրը սկսել է ակտիվ կերպով զարգացում ապրել: Կարծում եմ` մեր առօրյայում ծիծաղը շատ կօգնի մարդկանց, եթե մենք կարողանում ենք նրանց հանգստյան օրերը լցնել թեթեւությամբ, դա միայն լավ է:
-«Խոպանի տեսություն»-ում մի քիչ հիմարիկ աղջկա կերպարն, ըստ Ձեզ, ինչո՞վ է գրավում հեռուստադիտողներին:
-«Բանակում» սերիալից հետո երբեւէ չէի պատկերացնում, որ Հայարփիի կերպարն այսքան կարող է տպավորվել մարդկանց մոտ: Հիմա, երբ թատրոնում բեմ եմ բարձրանում, երեխաները միաձայն ասում են` վա՜յ, Հայարփին, այսինքն` նախորդ կերպարներիս «տակ չեմ մնացել»: Ի դեպ, ես չէի ասի, թե Հայարփին հիմարիկ է, վերջերս բացահայտվել են նաեւ նրա խորամանկ կողմերը: Ես կասեի` նա միամիտ է, իսկ միամտությունը միշտ էլ գրավում է մարդկանց: Հիշենք Միստր Բինի կերպարը, որն անընդհատ ընկնում է հիմար իրավիճակների մեջ եւ իր միամտության համար տուժում է: Բայց նա նաեւ սիրվում է, մարդկանց ուրախություն է պարգեւում: Անձամբ ես շատ նամակներ եմ ստանում հեռուստադիտողներից, հատկապես սփյուռքի մեր հայրենակիցներից: Մարդիկ նշում են, որ հաճույքով են հետեւում իմ խաղին:
-Թատրոնի դերասանին հաճախ հիշում են սերիալային կերպարներից. սա լա՞վ է, թե՞ վատ:
-Թատրոնի պատմության մեջ միշտ եղել են դերասաններ, հանուն որոնց հանդիսատեսը եկել է ներկայացում դիտելու եւ հետո նոր միայն սիրահարվել է ներկայացմանը: Այսինքն` եթե դերասանը նպաստում է, որ մարդիկ գան թատրոն, դա միայն լավ է:
-Կա կարծիք, որ լոռեցի աղջկա դերը մի փոքր չափազանցված, երբեմն նաեւ` արհեստական եք խաղում…
-Դա չափազանցություն է. մի խնդիր, որ դրված է իմ առջեւ: Սիթքոմի բոլոր կերպարներն էլ իրականությունից մի փոքր դուրս են, մի քիչ թատրոնային են, սիթքոմում առկա են գրոտեսկային դրվագներ, որոնք ստեղծվել են մարդկանց մոտ ծիծաղ առաջացնելու համար: Որոշ կերպարներ, իհարկե, վերցված են կյանքից, սակայն դրանց նոր գույներ են հաղորդվել: Ամեն դեպքում, ես փորձում եմ շտկել թերություններս, ցանկացած կերպար պետք է որոշակի ճանապարհ անցնի, որպեսզի կարողանա կոփվել: 
-Երեխաները, անգամ մեծահասակները, սկսել են Ձեր կերպարի բարբառով խոսել…
-Ես Աբովյան քաղաքում եմ ապրում, մի օր խանութ գնալիս հանդիպեցի 10-15 երեխայի, բոլորը հավաքվեցին, սկսեցին միաձայն գոռալ` ազի՜զ, նրանք եկել, փաթաթվել էին ինձ, այնքան հաճելի էր այդ ամենը: Օրերս էլ մեկը այգում մոտեցավ ինձ, ասաց` մենք ԱՄՆ-ից ենք եկել, երեխաս շոկի մեջ է, չէր պատկերացնում, որ Հայաստան գալով` կհանդիպի Հայարփինն (ծիծաղում է): Իսկ ով ինձ տեսնում է իրական կյանքում, ասում է` Աստված իմ, դու շատ տարբեր ես քո կերպարից, ես էլ ասում եմ, որ դա ընդամենը դեր է, որը ես խաղում եմ…
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
