Armlur.am-ը գրում է.
Դերասանուհի Զառա Սահակյանը, ով հեռուստադիտողներին հայտնի է իր կերտած հումորային կերպարներով, անդրադառնալով Հայաստանում կին հումորիստների սակավության պատճառներին, «Ժողովուրդ» օրաթերթի հետ զրույցում նշեց, որ նախ՝ հումորային կերպարներում հանդես գալը բարդ աշխատանք է, բացի այդ՝ մեր մենթալիտետի հետ կապված որոշ խնդիրներ թույլ չեն տալիս, որ կանայք հումորային դերերով ներկայանան:
-Երբ վերջերս հայտնի դարձավ, որ կրկին հանդես եք գալիս «Վիտամին» ակումբում, սկսեցին խոսակցություններ պտտվել այն մասին, որ գուցե «Արմենիայի» Ձեր թիմի հետ վիճել եք, իսկ վիտամինցիներն էլ, առիթից օգտվելով, Ձեզ կրկին ընդունել են իրենց շարքերը:
-Դրանք հերթական հայկական խոսակցություններն են, մարդիկ կարծում են, որ եթե մեկն աշխատանքի վայրը փոխում է, ուրեմն կոնֆլիկտի հետեւանք է: Ասեմ, որ տղաներից որեւէ մեկի հետ երբեւէ կոնֆլիկտ չեմ ունեցել:
-Դուք դերասանական կրթություն ունեք, ինչո՞ւ Ձեր ուժերը չեք փորձում թատրոնում:
-Ես ընդգրկված եմ մի ներկայացման կազմում, որտեղ խաղալու եմ դերասան Նարեկ Դուրյանի հետ: Այժմ նա զբաղված է իր մոնոներկայացմամբ, սպասում ենք, որ տրագիկոմեդիայի հերթն էլ գա, եւ այն հայտնվի խաղացանկում: Այդ ներկայացման մեջ ես խաղում եմ եթերային կյանքով ապրող աղջկա, սիրուհու դեր:
-«Երե1» ծրագրում Ձեր կերտած «չար տալ» Օսանի կերպարը քննադատվեց իր կոպտության եւ հնչեցրած ժարգոնային արտահայտությունների համար: Ինչպես եք վերաբերում նման քննադատությանը:
-Միանշանակ համաձայն եմ, որ կերպարը կոպիտ էր ստացվել: Օսանն ինձ հոգեհարազատ չի եղել:
-Այդ դեպքում ինչո՞ւ համաձայնեցիք նրա դերը ստանձնել:
-Երկար քննարկումներ անցկացնելու ժամանակ չկար: Դա թիմային աշխատանք է, եւ կերպարի լինել-չլինելու հարցը միայն դերասանից կախված չէ:
-Գիտենք, որ Ձեր մարմնավորած կերպարները հաճախ ասոցացվում են Ձեզ հետ, եւ բազում զվարճալի դեպքեր են լինում: Կպատմե՞ք դրանցից մեկը, որն ամենաշատն է տպավորվել:
-Այո՛, իհարկե: Երբ խաղում էի հղի Ռուզիկի դերը, իսկապես բալիկի էի սպասում, եւ երբ արդեն ծննդատանն էի, աշխատակիցներն ասում էին. «Բա ամուսինդ՝ Ռազմիկն ո՞ւր է»: Այնինչ իմ իրական ամուսինը կողքիս էր, իսկ նրանք կարծում էին, թե Դավիթն իմ եղբայրն է: Այնքան էին ինձ ասոցացրել կերպարիս հետ, որ ասում էին. «Ամա՜ն, քոռացանք, մարդը չի եկել կնոջը տեսնելու» (ծիծաղում է):
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
