...Նոր օրվա հետ արթնանում են նախկին տարիները…վերածված օրերի, ժամերի… 
Ամեն նորն արտացոլում է հին, անցած, մոռացված մտքերի, երազների պատկերները: Ամեն նոր օրվա մեջ կա լույս՝ անցյալից. կա հույս, որ այդ լույսը մի օր կխամրի:
 Նոր մարդ, նոր զգացմունք, որը ժպտալով    սպառնում է սպանել մինչ այդ եղած ցավն ու  խավարը: Շոյելով սպառնում է դառնալ այն  լույսը, որը կդադարի համեմատվել անցյալի  հետ և կսփռվի ժամանակին համաչափ: Նոր  մարդիկ չեն շտապում:
 Սիրտս բաբախում է, հասկանալով, որ ամեն  ինչ դառնում է աներևույթ և թեթև, թեթև… Ինձ  թվում է, թե կարող եմ դիպչել իմ ստեղծած  երազանքին, համբուրել նրան, պատմել իմ  մասին, լսել ձայնը…
Մի օր, մի նոր օր հասկանում եմ, որ ամեն ինչ  սխալ է եղել. մինչ այս պահը…
Աչքերս փակում եմ և քեզ հետ միասին  մոռանում ուրիշ մարդկանց, ինձ տանջող  մտքերը, անցյալը, ձեռագիրս.. Փոխում եմ  տիեզերքի կենտրոնը և դառնում  բազմահազար աստղերից ամենապայծառը՝  քեզ համար:
Բայց դու այնքան հեռու ես:
Նայում ես ինձ հեռվից, ժպտում , հետևում ձեռքերիս շարժումներին, հասկանում ամեն շունչս ու մտքումդ մեղադրում ինձ ավելորդ ռոմանտիկ լինելու մեջ…
Դու չես ուզում մոտենալ, իսկ ես շարունակում եմ համառորեն ջնջել անցյալի հետքերը….

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել