Շատերը կարող են վկայել: Մեր քաղաքի հարուստներից մեկն էր Վանդոսը: Ազգանունը չգիտեմ: Ու պաշտոնը չգիտեմ: Ես անձամբ միայն կնոջ հետ եմ երբեմն շփվել: Շատ հազվադեպ: Հանգիստ, հանդարտ, կանացի, խղճով, նամուսով, առանց կոտրատվելու ու առանց ամբիցիաների: Մարդկայնորեն կարող է հասկանալ դիմացինի ցավը, վատ ապրողի վիճակը: Մի խոսքով` բավականին «ճիշտ» կին է: Էս մարդկանց երեխաները` թե՛ տղաները, թե՛ աղջիկը, շատ համեստ ու դաստիարակված են: Կիրթ, հարգանքով բոլորի նկատմամբ: Մի անգամ չտեսանք` մարդ ծեծեն, բանտ ընկնեն, քաշքշուկների մեջ հայտնվեն: Ու կողքի «աղքատին» էլ հարգում են: Ես իմ լսածն ու տեսածն եմ ասում: Քանի որ անձամբ չեմ ճանաչում Վանդոսին, գուցե լինեն իրենից դժգոհ մարդիկ էլ: Գուցե ասողներ լինեն, որ սենց բան ա արել, նենց բան ա արել... Չգիտեմ: Ես դրա մասին չեմ արել էս գրառումս: Գրառումս էն մասին է, որ ոչ միշտ է հարստությունը իր պոչից կապած բերում դաժանություն, լկտիություն, նարկոտիկ, զենքով ֆռֆռալ, 10 հոգով մեկին տփել, անկիրթ վարք, կողքի վատ ապրողին չնկատել կամ արհամարհել......
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ: