Մի տենդենց եմ նկատել, որը հետզհետե գնալով մեծանում ա: Ամռանը գնում եք հարևան Վրաստան իբր հանգստանալու, հետ եք գալիս ու սկսում եք նենց գովերգել Վրաստանը, ոնց որ գնացել էիք եսիմ ուր: «Բա Թբիլիսին էնքան սիրուն ա, էնքան լավն ա, Բաթումին բա, Քոբուլեթին, եկեղեցիները, պատմամշակութային կոթողները, ուտելիքները, փողոցների մաքրությունն ու լուսավորությունը, բա մարդիկ` բարի, հոգատար: Սաղ լավ ա Վրաստանում, իսկ մենք, համեմատած իրանց, զրո ենք: Ամոթ ա, ամոթ»:
Ամոթը ձեզ, որ կյանքներումդ մի Վրաստան եք գնում, գալիս եք, էդ թսիկ երկիրը համեմատում եք Հայաստանի հետ: Մենք մի հատ ծով ունենայինք, հիմա եսիմ ուր էինք հասել. վրացուց անգյալ ու փթիր ազգ չկա: Ու վափշե, մի մոռացեք, որ Վրաստան գնում եք ոչ թե նրա համար, որ կայֆ երկիր ա, այլ սոսկ նրա համար, որ էժան ա վրեքներդ նստում: Չտեսությամբ մի փայլատակեք:
