Հարևան Վրաստանն աստիճանաբար դառնում է ջարդված տաբուների հասարակություն, որտեղ չկան կարմիր գծեր, սահմանափակումներ այս կամ այն գործչի անձեռնմխելիության վերաբերյալ:
Այս տարիների ընթացքում մեր հարևանը, հիրավի, անցավ լուրջ ու անշրջելի ճանապարհ՝ մեկ անգամ ևս ապացուցելով, որ քաղաքական կամքի առկայությունը բավարար է երկրում մթնոլորտ փոխելու, նոր մտածողություն ստեղծելու, նոր արժեհամակարգով՝ հասարակական հարաբերություններ հաստատելու:
Դա մի հասարակություն է, որը չներեց Է. Շվարդնաձեի նման քաղաքական գիգանտին, մարդու, որի կամքով ժամանակին լուծվում էին աշխարհի բարդագույն խնդիրները…
Դա մի հասարակություն է, որը հետսովետական տարածքում իրականացրեց առաջին ժողովրդական հեղափոխությունը, որով արմատապես փոխեց իր զարգացման հայեցակարգը…
Դա մի հասարակություն է, որ այսօր չի ներում այդ նույն հեղափոխության ճարտարապետներին՝ հասկացնել տալով բոլորին, որ օրենքի առաջ պետք է հավասար լինեն բոլորը՝ այդ թվում նախագահը, երկրի նախկին վարչապետը, մարդիկ, ովքեր ճակատագրական դեր են խաղացել Վրաստանի զարգացման գործում…
Վերջապես, դա մի հասարակություն է, որ, գիտակցաբար կորցնելով մասը, փրկեց հայրենիքի մնացած հատվածը՝ հանուն իր զավակների հետագա բարօրության….
Այսպես պետություն են կառուցում՝ Վրաստանի քաղաքացիները…
