Երբ մարդու զավակին սպանում են, շատ բնական է, որ դժբախտ ծնողները թքած են ունենում մեր պետության, բանակի, գեներալների և ողջ աշխարհի վրա: Բայց էս պարագայում զոհված երիտասարդի ծնողների բարեկամները, հարազատները, ընկերները, համագյուղացիները, արդարացի վրդովված քաղաքացիները և իհարկե զիվորական հրամկազմը պետք է փորձեն հանգստացնել, մեղմել խեղճ ծնողների կսկիծը: Հարայհրոցից նրանք բան չեն շահի: Անկեղծ ասած, նրանք էլ ընդհանրապես բան չեն շահի:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել