Օրեցօր առանց քաղաքական ու ռազմավարական հստակ պլանի իրականացվող ակցիաները գնալով ավելի շատ հարցեր են առաջացնում: Փաշինյանի կողմից ամեն օր հայտարարվում են ինչ-որ տակտիկական նպատակներ, ու փաստացի դրանցից ոչ մեկին հասնել չի հաջողվում՝
- ԱԺ նիստը կայացավ,
- պետական կառույցները գործում են,
- նկարները շարունակում են պատերին կախված մնալ,
- կառավարության նիստին ոչինչ չխանգարեց,
- փշալարերը հանվեցին,
- բեռնատարներ էլ փողոցներում այսօր չկային,
- սփյուռքի հայրենակիցներն էլ կարծես չեն շտապում Հայաստան...
Դրա փոխարեն հաջողում են սպոնտան, պահի տակ առաջացող ակցիաներ, որոնք ավելի շատ էմոցիոնալ են ու տեխնոլոգիական:
Հիմա մի քանի հարց. ի՞նչ ռազմավարական նպատակ ունի Նիկոլը: Եթե դա իշխանափոխություննա, ապա ի՞նչ ճանապարհով: Ըստ Սահմանադրության՝ նոր խորհրդարանական ընտրությունների միջոցով: Այդ դեպքում այսօր փողոց դուրս եկած, ենթադրենք, 40000 մարդուց ու նրանց տնից աջակցող ևս մի քանի հարյուր հազարից քանի՞սը կընտրի ՔՊ՝ Նիկոլին վարչապետ դարձնելու հեռանկարով: Արդյո՞ք մարդիկ կուզեն, որ երկիրը կառավարվի այնպես, ինչպես հիմա կառավարվում են ցույցերը...
Ստացվումա՝ հիմա կա հիմնական մի հարց՝ ԲԱ ՀԵՏՈ Ի՞ՆՉ։
