«Հայաստանի ընդդիմադիր բանավեճը դարձյալ հանգել է, այսպես ասած, հրապարակային միասնականության խնդրին և դարձյալ մեկ անձի դեմ պայքարի համատեքստում: Դա տեղապտույտ է, ակնհայտ տեղապտույտ, որից գլխապտույտ է ունենում ոչ թե իշխանությունը, այլ հասարակությունը: Պատահական չէ, որ ամեն այդօրինակ միավորումներից հետո հասարակությունը պարզապես «նստում» է, դադար առնելու, մինչև կձևավորվի նոր ընդդիմադիր մի բանավեճ, որը հանրությանը դարձյալ ոտքի կհանի պտտելու:
Իրական ընդդիմադիր բանավեճը կամ դիսկուրսը պետք է լինի այստեղ. ինչպես դուրս գալ այդ տեղապտույտից և ձևավորել նոր օրակարգ, որտեղ առաջնային նշանակության հարցերը պետք է լինեն ոչ թե հասարակական համախմբման, այսպես ասած, թիրախները՝ ինչ անել համախմբվելուց հետո, այլ հարցերը, թե ինչ է պետք անել համախմբվելու համար, որպեսզի այդ համախմբումը չկառուցվի, այսպես ասած, եղած-չեղածը մոռանալու, քենն ու ոխը մի կողմ դնելու իռացիոնալ և պաթետիկ մեթոդաբանության վրա:
Իրականում, այդ մեթոդաբանությունը փակուղին խորացնող բահն է, որով ընդդիմությունը մշտապես փորում է իր փոսը:
Բանն այն է, որ պրոդուկտիվ ընդդիմադիր գործունեությունը, եթե դրա հիմքում կա նաև միասնականության խնդիրը, պետք է կառուցվի ոչ թե եղած- չեղածը մի կողմ դնելու, այլ հենց տարաձայնությունները և տարբերությունները հաշվի առնելու վրա և դրանցով հանդերձ միավորող ուժեղ գաղափարներ գտնելու: Ըստ էության, դա նույնիսկ յուրօրինակ ընդդիմադիր թեստ է՝ տարաձայնությունները կան, պահպանվում են, խորն են, լուրջ են, սակայն, դրանցով հանդերձ, գտնվում են այնպիսի ուժեղ գաղափարներ, որոնք ստիպում են ձևակերպել ընդհանուր հեռանկարներ ու գործել այդ ուղղությամբ: Իսկ որպես էֆեկտ էլ լինում է հանրային վստահությունը, երբ ժամանակի ընթացքում ավելանում է այդ գործունեության համակիրների թիվը»,-գրում է թերթը:
Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
