«2018 թվականի բյուջեի քննարկումներն անցնում են այդ փաստաթղթի համար գործնականում ավանդական քննարկումների հունով՝ իշխող մեծամասնությունը պաշտպանում է բյուջեն, իսկ խորհրդարանական ընդդիմությունը՝ քննադատում այն: Բյուջե 2018-ը, սակայն, բացառիկ է իր բնույթով, քանի որ այն ներկայացնում է մի կառավարություն, որը պետք է հրաժարական տա բյուջետային տարվա մեկնարկից չորս ամիս անց, և չկա ոչ մի Երաշխիք, որ այդ կառավարությունը և դրա ղեկավար վարչապետը վերանշանակվելու են իրենց պաշտոնին: Ավելին՝ այդ հարցում կա մեծ անորոշություն անգամ իշխանության շրջանակում: Միաժամանակ, իրավիճակը բացառիկ է նաև այն հանգամանքի բերումով, որ բյուջեն ընդունվում է կառավարման մի մոդելի պայմաններում, սակայն դրա կատարումը տեղի է ունենալու, ըստ էության, կառավարման այլ մոդելի պայմաններում, քանի որ բյուջետային տարվա մեկնարկից չորս ամիս անց Հայաստանը թևակոխում է խորհրդարանական կառավարման մոդել:
Իշխող մեծամասնությունն, իհարկե, չի փոխվում, սակայն խնդիրն այն է, որ Հայաստանում կառավարման, իշխանական համակարգը ֆորմալ տիրույթից դուրս ունի դե ֆակտո առավել նուրբ երանգներ և հարաբերությունների մշակույթ: Երբ փոխվում է կառավարման մոդելն ու առաջանում է այլ իրավիճակ, ապա դա չի կարող չազդել ներքին հարաբերությունների դե ֆակտո կառուցվածքի և հոգեբանության վրա:
Դիցուք, ապրիլին նախագահի լիազորությունը վայր է դնում Սերժ Սարգսյանը, այլևս չկա ուժեղ նախագահի ինստիտուտ, վարչապետ մնում է Կարեն Կարապետյանը, բայց, փաստորեն, ձևավորվում է դե ֆակտո ուժեղ ստվերային առաջնորդի ինստիտուտը, եթե Սարգսյանը մնում է ՀՀԿ նախագահ: Այդ հանգամանքը՝ դե յուրե և դե ֆակտո իշխանությունների տարբերությունը, բերում է ներիշխանական ու ներհամակարգային բոլորովին այլ վիճակի: Իսկ բյուջեի կատարումը Հայաստանում կախված է հենց այդ ամեն ինչից, քանի որ տնտեսություն ասվածն էլ գործնականում այդ ներքին հարաբերություններով կանոնակարգված և քվոտավորված երևույթ է»,-գրում է թերթը:
Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել