Կարծում եմ, հայերիս թիվ մեկ հոգեբանական խնդիրը «պոնտերն» են։ Թեպետ հայերենը աղքատիկ չեմ համարում, բայց մայրենիով լիարժեք փոխարինողը չգիտեմ։

Պոնտերը պարզապես ձև չեն։ Այլ նաև այդ ձևին բացակայող բովանդակությանը ուղիղ համեմատական այն հաճույքը, որ ստանում է տվյալ անձը իր բռնած ձևից։

Պոնտերը չեն ճանաչում տարիք, սոցիալական վիճակ, կրթության մակարդակ և սահմաններ։

Պոնտերը դրսի համար ապրելու, միանվագ օգտագործման տպավորություն թողնելու և 1։1000 սեփական էգոն փարատելու միջոց են, յուրահատուկ սոցիոհոգեբանական մարքեթինգային հնարք, որն ունի իր հաճախորդներին, բայց որակյալ ապրանք չի կարող լինել։

Պոնտերը նման են ֆաստֆուդի` հասանելի են, էժան և վնասակար, սակայն մի կարևոր տարբերությամբ. նրանք նախևառաջ վնասում են այդ պոնտերը արտադրողներին։

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել