Վարդավառը համարվում է հեթանոսական տոն, այն մեծ շուքով տոնել են հեթանոս կամ բազմաստված հայերը: Թվում է, թե ժամանակակից Հայաստանում այս տոնը կորցրել է իր բուն իմաստն ու նշելու այդ համաժողովրդականությունը, բայց ոչ... Իմ հայրենի Մարտունիում այս տոնն ավելի կարևոր է, քան Նոր տարվա տոնը: Մարդիկ վերադառնում են արտերկրից հատուկ այս տոնը հարազատների հետ նշելու համար: Նախատոնական օրերին այս տարածաշրջանում եռում է առևտուրը, դե Հայաստանին հատուկ գները շեշտակի բարձրանում են: Մարտունի ցանկացած գյուղ այսօր եթե մտնես, նոր թխած հացի, գաթայի հոտ է գալիս: Գերդաստաններով պարտադիր հավաքվում են Վարդավառին ու պարտադիր բնության գրկում աղբյուրների կամ գետերի կամ հենց Սևանի ափին: Կերուխում, երգ ու պար, դե ջրոցին՝ անթիվ-անսհաման... Ջրոցիից նեղանալ չկա, քանի որ այդ օրը ջրվողներն ամենահաջողակներն են լինելու տարվա ընթացքում: Հիվանդները կառողջանան, չամուսնացածները կամուսնանան... Այդպես են ասում... Մի խոսոքով, եթե մարտունեցի ծանոթ, բարեկամ ունեք, ապա շտապեք վաղը միասին անցկացնելու Վարդավառը, հաստատ չեք փոշմանի։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
