Վարդագույն մազերով ճապոնական անիմե հիշեցնող 22–ամյա հայուհի Սերինե Խալոյանին ժամանակին շատերն են նկատել Երևանի փողոցներում։ Նրա կողքով ոչ ոք անտարբեր չէր անցնում։ Սերինեն անցյալ տարի ամուսնացավ ճապոնացի երիտասարդի հետ։ Որոշ ժամանակ Հայաստանում բնակվելուց հետո նա և Յուտան մեկնեցին Ճապոնիա։ Tert.am Life–ի հետ զրույցում Սերինեն պատմեց Յուտայի հետ կյանքը կապելու, առաջին անգամ տղայի ծնողների հետ հանդիպելու և Ճապոնիայում իր կյանքի մասին։
–Սերինե, ինչպես ծանոթացար Յուտայի հետ։
–Մենք հանդիպել ենք ճապոնական ռեստորանում։ Երբ իրեն տեսա, կատակով ասացի` պետք է ամուսնանամ այս տղայի հետ։ Իհարկե, կատակ էի անում, բայց դա իրականություն դարձավ։ Ռեստորանի տիրոջը, որը նույնպես ճապոնացի է, ասել էի` սիրահարվել եմ, բայց հանկարծ չասես իրեն։ Նա որոշեց մեզ ծանոթացնել և այդ օրվանից սկսվեց մեր ծանոթությունը։
–Ինչպե՞ս արձագանքեցին ձեր ծնողները, երբ որոշեցիք ամուսնանալ։
–Փոքրուց ասել եմ `ամուսնանալու եմ ասիացու հետ։ Ծնողներս գիտեին, որ սիրում եմ Ճապոնիան և իմ բոլոր երազանքներն այդ երկրի հետ են կապված։ Մայրս միշտ ասում է, որ թեթև է տանում, քանի որ գիտի երջանիկ եմ։ Ամուսնուս ծնողներ էլ լավ ընդունեցին ինձ։ Մոտ 50–60 տարի առաջ Հին Ճապոնիայում չէին ընդունում օտար ազգի հետ ամուսնությունները։ Հիմա նման բան չկա։ Ավելին` նրանք ուրախանում են, որ ամուսնանում են օտարազգի մարդու հետ, քանի որ երեխաները շատ սիրուն են լինում և իրենց ազգը սիրունանում է։ Հատկապես, երբ մարդը գիտի ճապոներեն և հետաքրքրված է իրենց մշակույթով, շատ են ուրախանում և գնահատում այդ ամենը։ Ծնողներիս շատ եմ կարոտում։ Միշտ կապի մեջ եմ ու ամեն օր խոսում եմ իրենց հետ։ Ուզում եմ մայրիկիս բերել Ճապոնիա` շրջագայության։
–Ամուսնուդ ծնողներին առաջին անգամ ամուսնությունից հետո՞ ես հանդիպել։
–Ռեալ կյանքում ամուսնուս ընտանիքի անդամների հետ առաջին անգամ ամուսնությունից հետո եմ հանդիպել։ Մինչև այդ միայն սկայպով ենք շփվել։ Երբ պետք է Ճապոնիա գայինք, շատ էի հուզվում, քանի որ մտածում էի` ամեն ինչ շատ բարդ է լինելու։ Յուտայի պատմելով` իր մայրը շատ խիստ կին է, իրականում այդպես չէ։ Օդանավակայանից իր հայրը մեզ դիմավորեց և բերեց տուն։ Երբ տուն մտանք, բոլորը հայերեն բարևեցին ինձ։ Շատ էի զարմացել։ Առաջին հանդիպումը շատ ջերմ էր։ Յուտան պարզապես ինձ վախեցրել էր։ Դրանից հետո ինձ համար մի փոքր դժվար էր, քանի որ չգիտեի` իրենց օրենքները և հուզվում էի։ Նրանց մոտ ամեն ինչ կարգուկանոնով է։ Արդեն հարմարվել եմ։
–Հեշտությա՞մբ ինտեգրվեցիր օտար մշակույթին։
–Որքան էլ նախապես տեղեկացված էի ճապոնական մշակույթի մասին, միևնույն է, դժվար է ադապտանալ օտար երկրի կարգերին։ Գիտեմ իրենց տոների մասին։
–Փորձե՞լ ես ճապոնական ուտեստներ պատրաստել։
–Այո։ Նախքան Ճապոնիա գալս Հայաստանում պատրաստում էի։ Իհարկե, իմ պատրաստածը մի փոքր տարբերվում է, բայց ընթացքում հարցեր տալիս եմ ու սովորում։ Այս ընթացքում նրանց համար նաև հայկական կերակուրներ եմ պատրաստել, բայց իրենց դուրն այդքան էլ չի եկել, քանի որ նրանք սիրում են ավելի հասարակ համի ուտեստներ։ Մեր ճաշերի մեջ յուղը շատ է, իսկ իրենք յուղ չեն օգտագործում։ Երբ Յուտայի հայրիկը գա արձակուրդից, որոշել եմ դոլմա պատրաստել։ Հուսով եմ` կհավանեն։
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ:
