Առաջին սերր պատանի տարիքում ենք ապրում: Այդ իդեալիստական սերը նման է լինում հեքիաթի ,որի մասին մենք կարդացած ենք լինում մանկության տարիներին: Մենք հավատում ենք, որ այն մեր կյանքի միակ սերն է, և երբեմն հանուն այդ սիրո անտեսում ենք մեր սկզբունքները, միայն թե ստացվի, որովհետև հոգու խորքում հավատում ենք, որ այդպես էլ պետք է լինի: Դա ճիշտ թվացող սերն է:
Երկրորդ սերն ամենածանրն է: Դա կյանքի դասեր տվող սերն է, թե ով ենք մենք ու ինչպես պետք է սիրել: Դա ստի, շահարկումների և դավաճանության միջոցով ցավ պատճառող սերն է:
Մեզ թվում է, թե ամեն ինչ սխալ ենք անում, բայց իրականում այդպես է: Ցանկանում ենք շտկել անցյալի սխալները, հուսալով, որ այս անգամ ամեն ինչ կավարտվի այլ կերպ, բայց անկախ նրանից, թե որքան ենք մենք փորձում, սովորաբար ամեն ինչ ավարտվում է ավելի վատ:
Հնարավոր է դրանք անառողջ, անհավասարակշիռ և եսասեր հարաբերություններից են: Գուցե հոգեբանական կամֆիզիկական բռնություն է: Մի խոսքով դրամա է, որից մենք չենք կարողանում ազատվել: Երբ ամեն ինչ է , մենք լավատեսությամբ ենք լցվում, բայց հետո հերթական անկումն ու վերելքն ենք ապրում: Դա այն սերն է, որը մենք ցանկանում ենք դարձնել ճշմարիտ:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ։Նյութի աղբյուր՝ http://newmag.am/2017/truelove/
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
