Վերջերս արված հետազոտությունները պարզել են, որ աչքի մեջ գտնվող որոշ բջիջների վրա ազդելով կարելի է հեշտությամբ վերականգնել ներքին ժամացույցի ճշգրտությունը: Մասնագետների հաջորդ քայլը կլինի աչքի կաթիլային դեղամիջոցների արտադրություն սկսելը, որոնք կօգնեն մարդկանց Ջեթլագի սինդրոմի ժամանակ: Փորձերը դեռևս միայն առնետների վրա են արվել, սակայն շատ շուտով մարդիկ էլ հնարավորություն կունենան օգտագործել աչքի կաթիլները:
Մարդու կենսաբանական ժամացույցը ղեկավարում է ուղեղում գտնվող սուպրախիազմատիկ կորիզը: Այն ոչ թե կամայականորեն է որոշում ժամը, այլ կախված որոշ գործոններից: Օրինակ՝ շատ կարևոր է օպտիկական գործոնը. այդպես աչքի օպտիկական նյարդերը ուղեղին տեղեկացնում են լույսի քանակության մասին, և ըստ դրա՝ ուղեղը կարողանում է կողմնորոշվել: Ահա թե ինչպես է մարմինն առավոտյան ինքնըստինքյան արթնանում: Բայց երբ ինքնաթիռով ճամփորդում ենք, մեր աչքը նախատեսվածից երկար ժամանակ ցերեկային լույս է տեսնում, ինչի պատճառով էլ առաջանում է ջեթլագը:
Հետազոտության շնորհիվ մասնագետներին հայտնի դարձավ, որ ինչպես մարդիկ, այնպես էլ առնետներն աչքերի մեջ ունեն գանգլիոն կոչվող նյարդաբջիջներ, որոնք ուղեղին փոխանցում են այն, ինչ տեսնում է աչքը: Առնետների մոտ ևս այդ նյարդաբջիջներն են կարգավորում կենսաբանական ժամացույցը:
Փորձերից մեկի ժամանակ առնետների աչքերի առջև հզոր լույս միացրին և միաժամանակ փորձեցին ուսումնասիրել, թե այդ պահին ինչ է կատարվում նրանց ուղեղում: Պարզվեց, որ ուժեղ լույսի առկայության դեպքում ակտիվանում են առնետների ուղեղի սուպրախիազմատիկ կորիզի նեյրոնները, սակայն լույսն անջատելուց անմիջապես հետո դրանք թուլանում են:
Մասնագետների վերջնական եզրակացությունն այն էր, որ ջեթլագի սինդրոմը վերացնելու միակ եղանակը աչքի հատուկ կաթիլների օգտագործումն է, որոնք մի քանի տարվա ընթացքում հավանաբար հասանելի կլինեն բոլորին: Սա իրականում շատ կարևոր խնդիր է, որը հրատապ լուծում է պահանջում, քանի որ օրական տասնյակ հազարավոր մարդիկ են ինքնաթիռով ճամփորդում և ջեթլագի պատճառով մի քանի օր ու անգամ մինչև շաբաթներ տարօրինակ զգացումներ ունենում ժամանակի անճշտության հետ կապված:
