Մայքլ Պարկես  «Վիվալդիի կոնցերտը» 1991

Տարեց տղամարդը իր հասուն տղայի հետ գնացքում զբաղեցրին իրենց տեղերը: Երիտասարդը նստեց պատուհանի մոտ:

Հենց գնացքը շարժվեց, նա ձեռքը հանեց պատուհանից, որպեսզի զգա օդի հոսքը և հանկարծ ոգևորված գոռաց.

— Հայրիկ, տեսնում ես, բոլոր ծառերը շարժվում են դեպի հետ:

Տարեց տղամարդը ի պատասխան ժպտաց:

Երիտասարդի կողքին նստած էր մի ամուսնական զույգ: Նրանք մի փոքր զարմացած էի այդ երիտասարդի մանկական պահելաձևի վրա:

Հանկարծակի երիտասարդը նորից ոգևորված բացականչեց.

— Հայրիկ, տեսնում ես, լիճը և կենդանիները... ամպերը գնացքի հետ շարժվում են:

Ամուսնական զույգը զարմացած հետևում էր երիտասարդի տարօրինակ պահելակերպին, որի մեջ նրա հայրը, թվում էր, թե ոչ մի տարօրինակ բան չի գտնում:

Սկսեց անձրև տեղալ, և անձրևի կաթիլները թրջեցին երիտասարդի ձեռքը: Նա նորից լցվեց ուրախությամբ և փակեց աչքերը: Իսկ հետո բացականչեց.

— Հայրիկ, անձրև է գալիս, ջուրը հպվում է ինձ: Տեսնու՞մ ես, հայրիկ:

Ցանկանալով գոնե ինչ-որ բանով օգնել՝ նրանց հետ նստած ամուսնական զույգը հարցրեց տարեց տղամարդուն.

— Ինչու՞ Ձեր տղային մի որևէ հիվանդանոց չեք տանում, գոնե խորհրդատվության...

Տարեց տղամարդը պատասխանեց.

— Մենք հենց այնտեղից էլ վերադառնում ենք: Այսօր իմ տղան իր կյանքում առաջին անգամ տեսողություն է ձեռք բերել...

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել