Ես ինքս էլ եմ ցանկանում, որ ՀՀ-ն բարիդրացիական հարաբերություններ ունենա իր բոլոր հարևանների հետ։ Սակայն այստեղ հարցը հետևյալն է՝ ի՞նչ գնով։ Պարոն Զուրաբյանն ասում է. «Փոխզիջումների միջոցով պետք է հասնենք արցախյան խնդրի վերջնական կարգավորման»։ Համաձայն եմ։ Բայց Ադրբեջանում փոխզիջում ասելով այլ բան են հասկանում։ Նրանց փոխզիջումը Հայաստանի և Արցախի կապիտուլյացիան է։ Թուրքերի և ադրբեջանցիների հանդեպ խաղաղասիրություն քարոզող ՀԱԿ-ում շատ լավ տեղյակ են, որ «ռացիոնալ մտածելակերպ ունեցող» Իլհամ Ալիևը հայատյացությունը Ադրբեջանում քարոզում է պետական մակարդակով, իսկ հային սպանողին էլ հասցնում ազգային հերոսի կարգավիճակի։ Օրինակները բազմաթիվ են։
Ադրբեջանի բռնապետն ընդհանրապես կասկածի տակ է դնում հայ ժողովրդի՝ իր պատմական Հայրենիքի մի մասում ապրելու իրավունքը՝ այն անվանելով «Արևմտյան Ադրբեջան»։
ՀԱԿ-ն ասում է. «Պետք է Մադրիդյան սկզբունքները կյանքի կոչել»։ Շատ լավ։ Բայց ինչպե՞ս կյանքի կոչել, եթե «ռացիոնալ մտածելակերպ ունեցող» Ալիևը պարզապես անտեսում է դրանք։
Հայաստանում շատ խնդիրներ կան, և դրանք բարձրաձայնելը ավելի կարևոր է մեր հասարակության համար, քան թուրքերի նկատմամբ խաղաղասիրություն քարոզելը։ Ուրախ կլինեմ, եթե ՀԱԿ-ականները դրանց մասին բարձրաձայնեն և լուծման միջոցներ առաջարկեն, հասնեն իշխանության և պարտադրեն Բաքվին ընդունել արցախյան հարցի լուծման փոխզիջումային տարբերակը։
Պետք է քարոզել ոչ թե խաղաղասիրություն թուրքի նկատմամբ, ով դա ընդունում է որպես ԹՈՒԼՈՒԹՅՈՒՆ, այլ մեթոդներ, թե ինչպես ՊԱՐՏԱԴՐԵԼ թուրքին ընդունել այդ նույն Մադրիդյան սկզբունքները, որոնց մասին բարձրաձայնում է ՀԱԿ-ը։
Ի դեպ՝ ադրբեջանական, այսինքն՝ ալիևյան ԶԼՄ-ներում ՀԱԿ-ի խաղաղասիրությունն ընդունվում է որպես պարտվողականություն։
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/gagik.hambaryan/posts/1285714454845834
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել