Մեզանից ո՞վ չի երազել այն մասին, թե ինչպես ես մեկ օր բացում դուռն ու շեմին տեսնում մարդու, որը կասի, որ քո հեռավոր բարեկամը քեզ ահռելի հարստություն է թողել:
Հիանալի սյուժե է, այնպես չէ՞:
Ես անձամբ դրանում ոչ մի դրական բան չեմ նկատում, քանի որ դրա համար անհրաժեշտ է, որ ինչ-որ մեկը մահանա:
Նման բան տեղի էր ունեցել այսօրվա նյութի հերոսի ընտանիքում:
Երիտասարդը որպես ժառանգություն հին պահարան էր ժառանգել:
Մի անգամ տղան որոշում է լավ մաքրել պահարանը և հենց այդ ժամանակ էլ նկատում է, որ տախտակներից մեկը շարժվում է և թաքստոց ունի:
Ներսում տղան հայտնաբերում է մի քանի հին իր:
Առաջինը նա հանում է մի իր, որով պատրաստում էին զենքի լիցքավորման մանրագնդակ:
Իսկ մանրագնդակները այդտեղ էին …
Իսկ ամենահետաքրքիր գտածոն գրպանի Աստվածաշունչն էր:
Հավանաբար, անգամ տղայի պապիկը, դատելով գրքի նշումից (1859թ.), չի իմացել գաղտնի թաքստոցի մասին:
Այդ իրերը հավանաբար պատկանել են տղայի ավագ ազգականներին: