Նախ այն, որ կառույցի ազդեցիկ անդամներից Ղազախստանի ղեկավարը՝ նույնիսկ շրջանցում է ռազմաքաղաքական դաշինք կոչվող այս կառույցի նիստերը և կառույցի անդամ Հայաստանի ռազմաքաղաքական շահերը համարում է անընդունելի՝ հանուն մեկ այլ երրորդ երկրի, որը նույնիսկ այս կառույցի մեջ չէ, արդեն խոսում է այն մասին, որ ՀԱՊԿ-ն առնվազն բնական շահերի հիման վրա ստեղծված միություն չէ, և այստեղ գտնվող փոքրաթիվ երկրները միմյանց ինչ-որ տեղ քաղաքական հակառակորդներ են համարում։
Չգիտեմ՝ որքանով է նման կառույցը կենսունակ և որքանով այն կարող է նման պայմաններում հաղթահարել ռազմաքաղաքական ինչ-ինչ խնդիրներ, էլ չեմ խոսում ՆԱՏՕ-ի պես հզոր ու կազմակերպված ռազմական դաշինքին հակակշիռ դառնալու հավակնությունների մասին։ Իհարկե, ՆԱՏՕ-ում էլ կան ճեղքեր, բայց այնսպիս դարավոր թշնամիներ, ինչպիսին Թուրքիան և Հունաստանն են, դաշինքի կանոնադրական նիստերի ընթացքում գոնե քաղաքական կոռեկտություն և հարգանք են ցույց տալիս միմյանց նկատմամբ։
Հ.Գ. Հատկապես Արցախյան հարցի կարգավորման առումով այս դաշինքի վրա հույս դնելը նույնիսկ ծիծաղելի է։
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/karen.hambardzumyan.3910/posts/181123862294681?notif_t=close_friend_activity¬if_id=1476426218488107
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել