Հիմա նստած մտածում եմ՝ ինչի՞ վրա պիտի հիմնվի մեր միտքը, եթե փորձենք խորհել Հայաստանի ապագայի մասին։ Մինչ օրս միայն «միջազգային փորձ» ենք դրել մեր պետության հիմքում։ ԱՄՆ֊ից, Եվրոպայից, Ռուսաստանից «գողացել» ու բերել ենք այն ամենալավը, ինչն իրենք ստեղծել են իրենց պետության ու հանրության համար։ Երևի այդպես պիտի «սուպեր ժամանակակից» և «ուլտրակենսունակ» պետություն դառնայինք, հա՞։ Իսկ ինչու՞ չստացվեց։ Մտածե՞լ եք։
Ու ամենահետաքրքիրն այն է, որ նախկինում, օրինակ Մաշտոցի դարաշրջանում, կամ դրանից առաջ ու հետո ընկած հատվածում, մենք դեռ գիտեինք սեփական լուծումներ ունենալու գաղտնիքը։ Բայց չգիտես երբ ու ինչ պայմաններում մոռացանք։ Ու հիմա անընդհատ բողոքում ենք, թե պետության զարգացման տեսլական չունենք։ Չգիտենք, թե ինչ երկիր ենք ուզում ունենալ ապագայում...
Է, որտեղի՞ց իմանանք, եթե սկի չենք էլ մտածում դրա մասին։ Սկի չգիտենք էլ, թե ոնց ու որտեղից է պետք սկսել մտածել։ Փոխարենը սպասում ենք, թե վաշինգտոններում ու մոսկվաներում էլ ինչ նոուհաուներ ի հայտ կգան, որ «միջազգային փորձ» յառլիկի տակ նորից ներմուծենք Հայաստան։ Իսկ հետո էլ նորից բողոքենք, որ երկրում արդարություն չկա, տեսլական չկա, միտք ու գաղափար չկա...
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/HrantBek/posts/10209991292318602?ref=notif¬if_t=close_friend_activity¬if_id=1473028201723883
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել