Ասում են. <<Каждий думает по мере своей испорченности>>…Երևի ճիշտ են, հիմա մերն է…Դրա համար էլ բոլորին չենք հավատում, կասկածում ենք, հայհոյում և անիծում…Անընդհատ՝ պերմանենտ, դարեր շարունակ…
Հիմա էս թուրքերն ու ռուսները…
Էրդողանը թուրքերին բնորոշ շողոքորթությամբ սեր բացատրեց Պուտինին, հաճույքով մտավ…Երկուստեք հաճույք ստացան…
Եվ դա բնական է…Եվ բոլորս էլ ընդունում ենք և գտնում, որ իրենք ճիշտ են՝ դա բխում է երկու պետությունների շահերից, որ այդպես էլ պետք է լիներ:
Էշ նահատակը և հպարտ աղքատը տեղ չունեն կյանքում և չեն գոյատևում…Եվ ստացվում է, որ բոլորս ողջունում և ճիշտ ենք համարում անազնվությունը, անսկզբունքայնությունը, դավաճանությունը և ամենակարևորը՝ հաշվենկատությունն ու շահը…
Շահը՝ պետության, ազգի, ինչ-որ արդար ու վեհ նպատակների համար…Արդարացնում ենք ամեն ինչ, ինչ պատահի կապում ազնիվ ու բարի նպատակների հետ: Բոլորը՝ պետություններով, քաղաքական ուժերով առաջնորդվում են իրենց շահերով՝ բնականաբար նաև անհատները, բոլորս…
Այդ դեպքում ուրեմն մեղավոր ենք բոլորս և եթե Բարձրյալից չենք վախենում ու փոխվում, ապա հույսը ո՞րն է…
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/robert.melkonyan.9/posts/856174824513170?notif_t=close_friend_activity¬if_id=1471239850846420
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել