Հռոմի Պապ Ֆրանցիսկոսի կյանքի կանոնները

1. Ես կցանկանայի, որպեսզի եկեղեցին լիներ աղքատ և աղքատների համար:

2. Փողը պետք է ծառայի, այլ ոչ թե՝ կառավարի:

3. Յուրաքանչյուր տղամարդ և յուրաքանչյուր կին, որ պատրաստվում է անցնել պետական պաշտոնի, պետք է իրեն 2 հարց տա. «Արդյո՞ք ես իմ համաքաղաքացիներին սիրում եմ այնպես, որպեսզի ավելի լավ ծառայեմ նրանց: Եվ արդյո՞ք ես այնքան հեզ եմ, որպեսզի լսեմ յուրաքանչյուր կարծիք և ընտրեմ ճիշտ ճանապարհ»: Եթե Դուք պատրաստ չեք դրական պատասխանել այս հարցերին, ապա Ձեր ծառայությունն օգտակար չի լինի:

4. Մարքսիստական գաղափարախոսությունն արատավոր է, բայց ես կյանքում հանդիպել եմ բազմաթիվ մարքսիստների, որոնք լավ մարդիկ են եղել:

5. Մարդկային արժանապատվությունը միևնույնն է մարդկային ցեղի բոլոր ներկայացուցիչների համար. եթե ես տրորում եմ մեկ մարդու արժանապատվությունը, ես տրորում եմ իմ սեփականը:

6. Ես մեղավոր եմ: Սա հենց ամենաճիշտ որակումն է: Սա խոսքի ձև և գրական չափազանցություն չէ: Ես ուղղակի մեղավոր եմ:

7. Տերը յուրաքանչյուրիս մեղքերը քավեց Քրիստոսի արյամբ: Մեր բոլորի մեղքերը: Այլ ոչ միայն՝ կաթոլիկների: Բոլորինը, նույնիսկ աթեիստներինը:

8. Եթե մարդ համասեռամոլ է և ունենալով բարի մտքեր, փնտրում է Աստծուն, ապա ես ո՞վ եմ, որպեսզի դատեմ նրան:

9. Ես դիտարկում եմ եղեկեցին՝ որպես հոսպիտալ՝ մարտից հետո: Անիմաստ է հարցնել վիրավորին խոլեստերինի կամ շաքարի մակարդակի մասին. դու պետք է բուժես նրա վերքերը: Իսկ հետո կարող ես խոսել մնացած ամեն ինչի մասին:

10. Ինձ վշտացնում են միանձնուհիները, որոնց դեմքերից վաղուց արդեն հեռացել է ուրախությունը: Այո, նրանք կարող են ժպտալ, բայց միայն մեկ ժպիտով նրանք կարող էին դառնալ բորտ-ուղեկցորդուհի:

11. Համացանցն անսահման հնարավորություններ է տալիս անսպասելի հանդիպումների և միավորումների համար, և այդ պատճառով այն իսկապես հանդիսանում է Աստծո պարգև:

12. Կյանքը ճանապարհորդություն է: