Իսկ հիմա հասկանանք, լավ է արդյոք, որ Արցախյան հիմնախնդրի մենաշնորհն ամբողջությամբ հանձնվում է ՌԴ-ին։ Եթե հաշվի առնենք, որ ապրիլյան պատերազմից հետո հայ-ռուասական օրեցօր բարդացող հարաբերություններին հակառակ գոյություն ունեն ռուս-ադրբեջանական ջերմացող հարաբերություններ, ապա՝ ոչ։
Ի տարբերություն Հայաստանի, ՌԴ-ն Ադրբեջանի հետ հարաբերությունների շատ ավելի լայն հարթակներ ունի, և եթե մի կող դնենք էներգետիկ-տնտեսական համագործակցության հեռանկարները, ապա ՌԴ-ին Ադրբեջանի հետ կապում է Կասպից ծովը։ Առջևում կասպյան ավազանի երկրների հերթական հանդիպումն է սպասվում, որտեղ պետք է վերահստակեցվեն ծովային սահմանները, և այդ սահամանների շուրջ ցանակալի համաձայնության հասնելու համար ՌԴ-ն, իհարկե ինչպես միշտ, պատրաստ է զոհել հայկական շահերը՝ Ղարաբաղը։
Արցախյան հակամարտության այս նոր փուլը ամենադժվարն ու, հավանաբար ամենավերջին փուլն է մեզ համար, և գտնվելով չափազանց վտանգավոր իրադրության մեզ հարկավոր է դիվանագիտական գերհզոր երևակայություն և ճարպկություն մի թիզ հող չզիջելու համար, այլապես հերթական անգամ ատնատակ կընկնենք։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել