Բունդեսթագում Հայոց ցեղասպանությունը դատապարտող օրինագծի ընդունումից հետո Թուրքիայի պառլամենտի երեք կուսակցությունների խմբակցությունները՝ նախագահ Էրդողանի «Արդարություն և զարգացում կուսակցությունը«, Քեմալ Քըլըչդարօղլուի «Ժողովրդա-հանրապետական կուսակցությունը» և Դևլեթ Բախչելիի «Ազգային շարժում կուսակցությունը» համատեղ հայտարարությամբ են հանդես եկել, որում ասվում է. «Մենք՝ թուրք ժողովրդի ներկայացուցիչներս, չենք ընդունում և խստորեն դատապարտում ենք Գերմանիայի Դաշնային խորհրդարանի անարդար որոշումը, որի հիմքում հայերի անարդար պնդումներն են 1915 թ-ին Օսմանյան կայսրությունում տեղի ունեցած վերաբնակեցման վերաբերյալ»։ Թուրք օրենսդիրների այս հայտարարությունը սպասելի էր։ Սակայն ուշագրավն այն է, որ դրա տակ իր ստորագրությունը չի դրել քրդամետ «Ժողովուրդների դեմոկրատական կուսակցությունը»։ Այսինքն, Էրդողանի կողմնակիցները և նրան ընդդիմադիր «թուրքական» կուսակցությունների ներկայացուցիչները, որոնք հանդես են գալիս թուրք ժողովրդի անունից, իրենց համատեղ հայտարարությամբ ապացուցում են, որ «Ժողովուրդների դեմոկրատական կուսակցությունը» թուրքական կուսակցություն չէ։ Իսկ այն ինչ Թուրքիայում թուրքական չէ՝ թշնամական է։
Թուրք երեսփոխանների հայտարարության մեջ տարօրինակն այն է, որ վերջիններս չեն բացատրում գերմանացի բյուրգերներին այն, թե ինչպես 1915 թ-ին հայերին «վերաբնակեցնելիս» երիտթուրքերի կառավարությունը սպանեց 1,5 միլիոն հայի, իսկ ողջ մնացածներին էլ արտաքսեց՝ թալանի ենթարկելով։ Շատ հետաքրքիր «վերաբնակեցման» եղանակ են կիրառել թուրք-բարբարոսները։ Գերմանացիները լավ կանեն ընդօրինակեն այդ «վերաբնակեցման» ձևը, քանի որ ոչ հեռավոր անցյալում անհրաժեշտություն կզգացվի Գերմանիան մաքրել եկվոր թուրքերից։ Եթե գերմանացիները «թուրքահանությամբ» չզբաղվեցին, ապա մորեխի նման բազմացող թուրքը կզբաղվի «գերմանահանությամբ» Գերամանիայի տարածքում, ինչպես դա ժամանակին արեցին հայերի հետ վերջիններիս պատմական Հայրենիքի մի մասում՝ Արևմտյան Հայաստանում։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել