Հայաստանում միակ կազմակերպությունն ու մարդիկ որ շահեցին պատերազմից Սեքյուրիթի դրիմն ու տերերն են: Գիշերվա կեսին հոգնած ջարդված 80կմ/ժամ գալիս ես Արցախից դժոխքից էլ մութ ճամփեքով, մառախուղ ու զրթ ու զիբիլ, մաշված չխմախ չերևացող ցուցանակներով մեկ էլ շրխկ, 10000-նոց նկարեց էդ դեղին լույսից էլ քոռացած քիչա մնում հագնես ծառերին... Պարզվումա որ էդտեղ ինչ որ գյուլ է ու պետք է նշանը տեսած լինեիր որ սպիտակի վրա սևով խզբզած ինչ որ անուն, որ իմանայիր էդտեղ գյուղ է և 60կմ/ժամ պիտի քշես; Նայում ես շուրջդ ոչ մի գյուղ էլ չկա, մի երկու միրգ ծախելու քանդած բուտկեք... Կամ ասենկ զանգում են շտապ գնում ես, թքած էլ ունես նկարելու է թե ոչ էդ պահին մտածում ես շուտ հասնես սահման, ճամփին էլի շրխկ շրխք... Որ ասեմ մի 120 քշում ես չէ միջին 90 կամ նույնիսկ 80: Արա ձեր հացը բա հարամ չի՞... հետո գալիս ես տեսնում մի 30-40000 պիտի մուծվես, որ գնացել էս իրանց ճղճիմ գոյությունը պաշտպանելու... թու՜, իսկականից թու...Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
