Մովսեսն ասաց Տիրոջը. «Աղաչում եմ քեզ, Տե՛ր, մինչև օրս ես պերճախոս չեմ եղել, ոչ իսկ երբ սկսեցիր խոսել քո ծառայի հետ, որովհետև անվարժ եմ խոսում, ծանրախոս եմ»։ Տէրն ասաց Մովսեսին. «Ո՞վ է մարդուն բերան տվել, կամ ո՞վ է ստեղծել խուլին ու համրին, տեսնողին ու կույրին։ Մի՞թե ոչ ես՝ Աստվածս։ Արդ, գնա՛, ես կբացեմ քո բերանը, քեզ կսովորեցնեմ, որ ասես այն, ինչ պետք է ասել»։ Մովսեսն ասաց. «Աղաչում եմ քեզ, Տե՛ր, մեկ ուրիշ կարող մարդու ընտրիր, նրան ուղարկիր»։ Տերը խիստ բարկացավ Մովսեսի վրա. «Մի՞թե ղևտացի Ահարոնը քո եղբայրը չէ։ Գիտեմ, որ նա քո փոխարեն փայլուն կխոսի։ Նա քեզ ընդառաջ կգա և քեզ տեսնելով՝ ամբողջ հոգով կուրախանա։ Կխոսես նրա հետ և իմ պատգամները կը դնես նրա շրթներին։ Ես կբացեմ քո բերանն ու նրա բերանը, ձեզ կսովորեցնեմ այն, ինչ պետք է անեք։ Ժողովրդի հետ քո փոխարեն նա կխոսի, նա կլինի քո խոսափողը, իսկ դու նրա համար կլինես ներշնչող Աստված։ Այն գավազանը, որ օձ դարձավ, կառնես ձեռքդ և դրանով նշաններ կգործես»։
(Գիրք Ելից 4:1-17)
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/ruben.zargaryan/posts/1269829399710836?notif_t=close_friend_activity
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել