Ցավոք, ընդդիմությունը, «կամ ամեն ինչ կամ ոչինչ»-ի հետևից գնալով, շատ բան կորցրեց. Ռուբեն Հակոբյան

Tert.am-ը գրում է.

-Երբ պաշտոնապես ԱԺ-ում կլինեն առաջադրումները, կներկայանան թեկնածուներն իրենց ծրագրերով, այդ ժամանակ նոր կարելի կլինի ընտրություն կատարել:

-Մինչ Դաշնակցությունն ու ՀՀԿ-ն բանակցում են, ինչպես իրենք են ձևակերպում,  համագործակցության ձևաչափերի շուրջ, ի՞նչ պետք է անեն  մյուս ընդդիմադիր քաղաքական ուժերը, ի՞նչ է լինելու նրանց ճակատագիրը. օրինակ` «Ժառանգության», որի խմբակցության ղեկավարն էիք մինչև վերջերս: Այսինքն` նրանք պե՞տք է գնահատեն, որ երկրում առկա է նոր քաղաքական իրավիճակ և կա ինչ-որ քայլեր անելու անհրաժեշտություն:
 

- Յուրաքանչյուր քաղաքական ուժ, քաղաքական գործիչ պետք է կարողանա հստակ սահմանել՝ որտեղ է վերջանում կուսակցության, իր, իշխանության շահը, և որտեղ է ջնջվում դիմություն-ընդդիմություն անջրպետը՝ ազգի շահերը միասնաբար պաշտպանելու համար: Օրինակ՝ ես ողջունեցի վերջերս ԵԽԽՎ-ում մեր պատվիրակության՝ իշխանության և ընդդիմության միասնական համադրված աշխատանքը, ինչի արդյունքում, նաև, հնարավոր եղավ չեզոքացնել հակահայ հայտնի բանաձևերից մեկը: Դու կարող ես թունդ ընդդիմադիր լինել օրվա իշխանությանը, բայց կան հարցեր, որտեղ պետության, ազգի ու հայրենիքի շահն է, դրանց շուրջ պետք է կարողանաս համագործակցել:  Դա նույնիսկ քննարկման թեմա չպետք է դառնա:

-  Ինչ վերաբերում է ընդդիմությանը ներքաղաքական կերպարին և  գործելաձևին, այն ունի մի մեծ թերություն, որն այսօրվա չէ, տասնամյակների ընթացքում է ձևավորվել: Ընդդիմությունն այս տարիների ընթացքում, «կամ ամեն ինչ, կամ ոչինչ»-ի հետևից գնալով, շատ բան կորցրեց: Այսինքն, երբ օգտագործվում է «կամ ամեն ինչ, կամ ոչինչ» ձևակերպումը, կյանքը ցույց տվեց, որ ամեն ինչը մնում է իշխանությանը, ոչինչը` ընդդիմությանը, ինչը, բնականաբար, քայլ առ քայլ, թուլացնում է ընդդիմության դիրքերը, անկարողի տպավորություն ստեղծում հասարակության մոտ: Իսկապես, քաղաքականությունը հնարավորի արվեստ է, և դու պետք է կարողանաս ճշգրտել, թե այդ պահին  ինչ հնարավորություն ունես և չառաջնորդվես միայն ցանկություններով:

-Եթե մենք հետադարձ հայացքով անդրադառնանք մեր 25  տարվա պատմությանը, կտեսնենք, որ  հիմնական սխալը եղել է այդ`«ամեն ինչ կամ ոչինչ» կարգախոսով առաջնորդվելը, ինչից միշտ օգտվել է օրվա իշխանությունը: Պետք է դուրս գալ այդ օղակից: Եթե դու միայն ժողովրդի զգացմունքների վրա խաղալու համար շատ բարձր կարգախոս ես բերում հրապարակ, որի իրականացման համար համապատասխան ռեսուրսներ չունես՝ դու միշտ պարտվողի դերում ես ու նպաստում ես, որ օրվա իշխանությունը մնա հաղթողի դերում: Դրա համար պետք է հաշվի առնել ոչ այնքան ցանկությունները, որքան հնարավորությունները: Պետք է առաջնորդվել հնարավորի արվեստով:

-Տեսեք` առաջիկայում ԱԺ-ում  քննարկվելու է Ընտրական օրենսգիրքը:  Այն, ինչ այսօր գործում է՝  հակաընտրական է:  Խորհրդարանական ընդդիմությունը պետք է կարողանա միասնական մոտեցմամբ ներկայանալ քննարկմանը, նախ, միմյանց զիջելով, ունենալ միասնական տարբերակ, այնուհետև՝ որպես միասնական տարբերակ՝ այն բերել ԱԺ: Այդ դեպքում, թերևս, իշխանությունը կարող է հաշվի նստել ընդդիմության հետ: Մեծամասնությունը միշտ կարողացել է օգտվել ընդդիմության ոչ միասնական լինելու հանգամանքից և իր նախագծերն անցկացնել: Թե ինչպիսի Ընտրական օրենսգիրք կունենանք, դա էապես պայմանավորված է նաև ընդդիմության պահվածքով: 

-Ինձ առայժմ հայտնի չէ, թե էլեկտրոնային քվեարկության, որ տարբերակն է ներկայացվելու: Բայց այն, որ էլեկտրոնային է լինելու քվեարկությունը, դիտում եմ եղածից մեկ քայլ առաջ: Գաղտնիք չէ, որ կեղծիքները կատարվում են հիմնականում քվեները հաշվելու ժամանակ և  էլեկտրոնային տարբերակը ինչ-որ չափով լուծում է այս հարցը կամ համամասնական ընտրակարգի հարցը: Կան համամասնականի 20-ից ավելի տարբերակներ: Կան համամասնականներ, որոնք ավելի մեծամասնական են, քան բուն մեծամասնականը: Այս դեպքում ընդդիմությունը պետք է փորձի միասնական տարբերակով հանդես գալ, որպեսզի կարողանա հաջողության հասնել: Ես ունեմ առաջարկներ, քննարկման ժամանակ այն կներկայացնեմ: Առայժմ այն քննարկում եմ պատգամավորների հետ: Կարևորում եմ, որ լիդերության համար պայքարը հերթական անգամ չխոչընդոտի ընդդիմությանը միավորվելուն այս կարևորագույն Օրենսգիրքը քննարկելու ժամանակ,  ինչը միշտ հարվածել է ընդդիմադիր դաշտին:

- Յուրաքանչյուր կուսակցություն ինքն է որոշում` ինչպես իրականացնել իր ծրագիրը, առավել ևս` Դաշնակցությունը, որն ունի իր հստակ ստորագրությունն ու կենսագրությունը: Կարծում եմ, որ այդ համագործակցությունը ժամանակի, ստեղծված իրողությունների թելադրանքով է պայմանավորված: Նկատի ունեմ այն իրականությունն ու մարտահրավերները, որոնք այսօր օղակել են Հայաստանը: Մենք  գտնվում ենք կրոնական, քաղաքակրթական տարբեր արժեքային համակարգերի խաչմերուկում, ինչը պարարտ հող է ստեղծել տարածաշրջանում ամենատարբեր և վտանգավոր զարգացումների համար: Կարծում եմ, ՀՅԴ-ին դիտել որպես 5-6 տոկոս ձայն ունեցող կուսակցություն՝ ճիշտ մոտեցում չէ, առավել ևս, որ, ցավոք, խորհրդարանը այդպես էլ ընտրությունների արդյունքում երբեք չարձանագրեց քաղաքական ուժերի իրական պատկերը:  Չափազանց կարևոր գործոն է ՀՅԴ-ի համահայկական կառույց լինելը, ինչը, որպես կարևորագույն գործոն, այսօր անհրաժեշտ է, հատկապես, դրսում լոբիստական աշխատանքների համար: Ի դեպ, ԵԽԽՎ-ում, հայտնի բանաձևի տապալման գործում երկրորդական չէր Հայ դատի գրասենյակների դերակատարությունը: Համագործակցության դեպքում, երևի, նաև այս գործոններն են իրենց դերն ունեցել: Բայց, լսելով կողմերի հայտարարությունները, այդ հնարավոր համագործակցությունը կոալիցիոն ձևաչափով չի ձևակերպվի, ինչը, կարծում եմ, ճիշտ է:

-Ես առայժմ  իմ պատգամավորական լիազորություններն եմ իրականացնում, և, առաջիկայում, բավականին հետաքրքիր և լարված գործընթացներ են տեղի ունենալու ԱԺ-ում: Բնականաբար, ես անմասն չեմ մնա այդ գործընթացներից: Անկեղծորեն՝ դեռ չեմ որոշել իմ հետագա անելիքները: Ինչպես ասում են՝ «օրը կգա, բարին հետը»: