Ճիշտն ասած՝ ինձ համար էդ հատուկ անվավեր դարձրած թերթիկները հեչ էլ հումորով չէին, հեչ էլ ծիծաղելի չէին:
Որ ի՞նչ: Ո՞ւմ վնասեցին ու ո՞ւմ ինադու ստացվեցին: Սերժի ու «այո»-ի կողմնակիցների՞: Հաստա՞տ:
Եթե պիտի փչացնեին, գոնե պիտի «այո»-ն նշեին: Հա՛մ «ոչ» քվեարկել, համ թերթիկ փչացնե՞լ:
«Րաֆֆու ինֆանտիլիզմ» սինդրոմը փաստորեն օդակաթիլայինով ու յութուբաեթերայինով փոխանցվող է: Ու ահագին տարածվել է ազգիս մեջ:
Ու որտեղի՞ց էս համացանցային աստղեր դառնալու մոլուցքը: Քանի՞ օրվա ուրախություն բերեց: Ու ինչքան աննշան ու մոխրագույն պիտի լինի մարդու կյանքը, որ թոռներին պատմելիք-ցույց տալիքը էս կարգի անհեթեթություններն են մնալու:
Մաշված գլուխների անիմաստ գովքը:
Ու հուսով եմ՝ երեկվա հումորիստներն էլ չեն նեղվում նրանից, որ պետության ղեկն ու օդի փականը ձեռքն առած իշխանավորներն էլ իրենց են էսպես անլուրջ վերաբերվում: Մարդատեղ չեն դնում: Ձայնն ու կարծիքը հաշվի չեն առնում:
Նորմալ է:
Որ՛տև եթե երկրիդ հետ կապված էդքան լուրջ ու կարևոր գործին «հա-հա-հի-հի»-ով ես վերաբերվում, ուրեմն լիսկային ու լֆիկին էլ «հա-հա-հի-հի» արա, լուրջ մի ընդունի՛ր:
Կարևորը թոռանդ վաղը-մյուս օր հեռախոսիդ մեջ սեյվ արած ամենագլխավոր ժառանգությունն ես թողել՝ փչացրած քվեաթերթիկ, որ «սաղ ալիքներն ու թերթերը ցույց տվին, խնդալուց մեռանք, հարևան Վարդուշն էլ նախանձեց, որ ինքը չէր ֆայմել»։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել