Երբ ռուսները ռմբահարում էին այսպես կոչված Իսլամական պետության զորամիավորումներին, նրանց շտաբներին, ավերում զինապահեստները, ամբողջ աշխարհը միաբերան քննադատում էր և Ռուսաստանին համարում «չարիքի կայսրություն», մեղադրում Պուտինին…
Օլանդին և իր նման ԱՄՆ-ի հետույքին կպած մյուս տզրուկներին Փարիզի ահաբեկչությունը, մարդկային զոհերն էին պետք, որպեսզի հետույքները շարժեին և հիշեին, որ իրենց գլխում գորշ զանգված կա…
Հիշեին ու սկսեին իրատեսորեն վերլուծել ու գնահատել իրավիճակը…
Հիմա էլ ոգևորված ռմբահարում են ԻՊ կենտրոնը` Ռաքքան…
Չգիտեմ ինչու, հայի հետին խելքը հիշեցի…
Մի բան էլ… Արաբները, մահմեդական մյուս ազգերն իրավամբ խոսում են ադաթների, ավանդույթների, սովորույթների պահպանման, տղամարդկային արժանապատվության, տղամարդկային հատկությունների, մեծահոգության, վեհանձնության մասին: Իսկական մահմեդականներն իրոք հենց այդպիսին էլ կան…
Սակայն տղամարդուն, արժանապատիվ, իսկական մահմեդականին վայե՞լ է խաղաղ բնակչությանը, կանանց, երեխաներին սպանելը, ոչնչացնելը, միջնադարյան ոճով, ցուցադրական սպանդներ կազմակերպելը… Թաքուն, գաղտագողի, ավազակի, գողի, վախկոտի նման…
Իհա՛րկե ոչ…
Ուրեմն այդ ամենը ֆինանսավորողները, կազմակերպողները, իրականացնողները, օժանդակողները, արդարացնողները ճիվաղ են, տղամարդ չեն` անթասիբ, ղզիկ, վախկոտ արարածներ են, եթե պատերազմում են անմեղ, խաղաղ բնակչության հետ…
Իսկ հիմա էլ արդեն ահաբեկչությունների համար արժանի պատիժը ստանալու ժամանակն է, թող իրենց մաշկի վրա զգան այդ ամենը…
