Հայաստանյան քաղաքական ուժերից միայն Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորած կուսակցությունն է, ով, ռացիոնալ գնահատելով քաղաքական ուժերի հնարավորություններն ու սեփական ներուժը, համարձակություն է դրսևորել «խաբս» տալ հանրաքվեի անցկացումը և 2017 թվականի խորհրդարանական ընտրություններից մոտ 1.5 տարի առաջ սկսել լրջորեն նախապատրաստվել այդ ընտրություններին:
Մինչև գյուղապետերից-մարզպետներ հաշվում են, թե ինչ «քյար» կունենան իրենք՝ հանրաքավեին այս կամ այն ձևով մասնակցելու համար, իսկ իշխանությունը մի մատի վրա հաշվում է քաղաքական հակառակորդին, «Ոչ»-ի այդպես էլ չկայացած ճակատը, դեռևս անորոշ պատկերացումներով, գնում է հանրաքվեի:
Նիկոլն ու իր շրջապատը համարում են, որ բավարար պատրաստվածություն չունենալով առաջիկա պրոցեսներում՝ հնարավոր է կամաց-կամաց արագություն հավաքել՝ 2017-ին մոտենալով առավել լավ մարզավիճակով, իսկ «Ոչ»-ի ճակատում գտնվողները համարում են, որ ռեժիմի համար պետք է անընդհատ խնդիրներ առաջացնել, հակառակ դեպքում իշխանությանն այլևս կանգնեցնել չի լինի:
Եվ մինչ ընդդիմադիր դաշտում մնացած ուժերն իրար մեղադրում են ծախվեու, շոու անելու մեջ, իշխանությունը «տոտիկ-տոտիկ» հաշվարկում են իրենց ընտրողներին, ՀՀԿ կանայք զավեշտալի ընթացքով կուսակցական ժողովներ են անում ու ԱԺ ամբիոնից գովերգում Սահմանադրությունը: Ընդ որում՝ գոռացողները սահմանադրական փոփոխությունների նախագիծն ամբողջությամբ չեն էլ կարդացել, ուղղակի կրկնում են այն, ինչ ասում են «մեծերը»:
