Ի՞նչ ունենք քաղաքական դաշտում, ովքե՞ր կան, ի՞նչ ուժեր, ի՞նչ պայքար ու քարոզարշավ է սպասվում…
Բոլորդ տեսած կլինեք, երբ հող կամ ավազ ես լցնում ջրով լցված դույլի մեջ, ապա ծանր, պինդ մարմինները նստում են ջրի հատակին, մնացյալ խառնախշտիկ` փայտ, ծղոտ, թուղթ, աղբ, այլ թեթև մարմիններ մնում են ջրի երեսին… Հիմա մեր քաղաքական դաշտն էլ է այդպես… Ժիրո-միրոները, քամուց քշվածները, մարդ-կուսակցությունները, ՀԱԿացուցվածները, իրենց ստեղծած վարդանհարությունյանները, որոնք փորձում են քաղաքացիական պայքարի իմիտացիա ստեղծել, նաև Բաղրամյան փողոցը փակողների փշրանքները, որոնք արագ դեղնեցին, թոշնեցին, չորացան՝ այդպես էլ չծաղկելով, քաղաքական դաշտի խառնախշտիկներն են…
Դե հայ ենք, թիմային ոչ մի բան մեզանում չի ստացվում, նույնիսկ մարզախաղերը… Ոգևորվում ենք խաղասկզբին, թռվռում, փորձում անհատապես աչքի ընկնել ու… Ու առաջին իսկ անհաջողությունից հուսահատվում, թուլանում, մասնատվում, դառնում կամազուրկ ու անդեմ…
Իսկ հանրաքվեին գնացող մյուս ուժերին, որոնք, ի տարբերություն իշխանություններին, ամեն ինչում պարտադիր հակադրվելու մառազմատիկ հիվանդությամբ տառապողների, կայուն պահպանեցին իրենց քաղաքական որոշումն ու կամքը, հարգում եմ: Հարգում եմ դաշնակցականներին, իզուր չէ, որ հարյուրամյա պատմություն ունեն և, մոռանալով տարաձայնությունները, կանգնեցին ու պաշտպանեցին իրենց՝ տարիներ ի վեր պահանջած սկզբունքները` առանց մանրախնդրության ու թշնամանքի: Մյուսներին ևս, որոնք իրատեսորեն, առանց շահարկումների, առանց անպայմանորեն հակադրվելու ասացին «Այո»…
Իսկ իշխող կուսակցությունը, իշխանություններն ի վերջո պետք է առարկայական, երևացող ու խորքային քայլեր անեն… Հավատացեք, որ դա խիստ օրակարգային է, օրախնդիր… Դրանից մեր հայրենիքի, մեր պետության, մեր ժողովրդի ապագան է կախված…
Ի վերջո, ժամանակն է ազատվել բդեշխներից, թագավորիկներից, հաբռգած, հղփացած, անգրագետ, կաշառակեր պաշտոնյաներից… Քվեարկենք, ասենք «Այո», ինքնամաքրվենք, նոր վերափոխված սահմանադրությամբ պետական մտածողություն, նոր ապրելակերպ, նոր բարոյական մթնոլորտ և նոր արժեհամակարգեր ստեղծենք, ձևավորենք ու զարգացնենք…
Դա մեզ խիստ անհրաժեշտ է…
