Ներառական կրթություն իրականացնող թիվ 20 դպրոց այցելության ժամանակ հանդիպեցի տարբեր երեխաների, որոնց միավորում է մեկ կարևորագույն բան` ԱՊԱԳԱ ունենալու իրավունքն ու ձգտումը։

Երբ մուտքի մոտ դիմավորողների մեջ տեսա Արտյոմին, մոտեցա, որ ողջունեմ ու նկատեցի, որ վերնաշապիկի կոճակներն արձակած են։ Խնդրեցի իրենից թույլտվություն օգնելու։

Դժվարանում եմ ասել, թե այդ պահին մեզանից ով էր ավելի հուզված. նա՞, ում կոճակները կոճկում էր նախարարը, թե՞ ես, ով կրթության շնորհիվ հասարակությանը վերադարձված ևս մի գանձի կողքին էր....

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել