Արա՛, ա՛յ փոխքաղաքապետ, դու տո ի՞նչ գիտես՝ խնդիրն ինչ է, ա՛յ ձրիակեր

Երևանի փոխքաղաքապետը, անդրադառնալով ներառական կրթությանը, ասել է, որ խնդիրներ ունեցող ու չունեցող երեխաների՝ իրար հետ սովորելը մտահոգիչ է…
Արա՛, այ փոխքաղաքապետ, դու տո ի՞նչ գիտես՝ խնդիրն ինչ ա, այ ձրիակեր… Տո դու գոնե կյանքում մի անգամ մի խնդիր ունեցող երեխայի տուն այցելել ե՞ս, որ իմանաս՝ հիմա քեզ ինչեր են ասում էդ մարդիկ… Ախր դու ո՞վ դառար, որ հիմա կարծիք ես հայտնում, գիտես, թե աշխարհը փորիդ դեմն ա ֆռռո՞ւմ, արաաա, գիտես, թե տաքուկ կաբինետում փող ուտելով ու փոր հաստացնելով ապրում ես, սաղ քո օրին ե՞ն, արա, ի՞նչ ա քեզ խանգարում, որ էդ երեխեքն էլ հասարակության անդամ լինեն, հը՞, տո էդքանն ասելուց հետո ես զարմանում եմ, որ մտահոգվում էլ ես դու. դժվար դու միտք ունենաս…
Ախր մեղավորը քեզ էդտեղ նստացողն ա, է, դու ի՞նչ մեղք ունես, չես ամաչո՞ւմ, բա էդ երեխեքն էլ են հայ ու կարան հայավարի ու մարդավարի ապրեն, իրանք մեղք չունեն, ու ճակատագիրը տենց ա դասավորվել, բայց դա չի նշանակում, որ իրանք իրավունք չունեն նորմալ դպրոց գնալ, թե ինչ ա քո նմանը մտահոգվում ա, արաաա՜։ Ինչո՞վ ես մտածել դու, որ էդքանն ասել ես։
Արա, յաախք, իմ արև, յաաաախքքք, տհաաաճ եք, զզվելի ու անխելք…
Ու զարմանում եմ, որ դեռ քաղաքապետին բաց նամակ եք գրում՝ մոռանալով, որ դրան ինքն ա էդտեղ նստեցրել ու էնքան երես տվել, որ ինչ անիմաստ բան ասես՝ խոսում ա…
Տո քեզ փոխքաղաքապետ ասողի… ամոթ ա, արա, ամաչի, քեզնից մի պաշտոնյայի երեխա տենց խնդիր ունենար, հետույքդ կպատռեիր, որ ինքը նորմալ դպրոցում սովորեր…
Յաաախք, իմ արև, յաաախք ձեզ…
Տատս կասեր՝ տենց երեխեքը հանեն աչքդ հա՜...